Mapa świata

Interaktywna mapa Chin wraz z opisem i lokalizacją głównych miast, wsi, jezior, rzek, gór oraz innych obiektów geograficznych i turystycznych. Chiny na mapie świata.

Chiny - podstawowe informacje
Chińska Republika Ludowa, ChRL, pop. Chiny – państwo w Azji Wschodniej, obejmujące historyczne Chiny oraz Tybet i inne ziemie w Azji Środkowej zamieszkane w sumie przez 56 grup etnicznych. Chiny to najludniejsze państwo świata o populacji przekraczającej 1,3 mld osób, co stanowi 19,1% populacji światowej. Pod względem powierzchni jest 3. na świecie, a pod względem wielkości gospodarki 2. po USA. ChRL graniczy z czternastoma państwami. To największa liczba sąsiadów na świecie. Są to: Afganistan, Bhutan, Indie, Kazachstan, Kirgistan, Korea Północna, Laos, Mjanma, Mongolia, Nepal, Pakistan, Rosja, Tadżykistan, Wietnam. Chociaż za kontynuatora tradycji politycznej Chin uważa się również Republika Chińska na Tajwanie, od lat 70. za zgodą USA to ChRL reprezentuje naród chiński w organizacjach międzynarodowych, tj. ONZ czy WHO. Władzę w ChRL sprawuje od 1949 roku Komunistyczna Partia Chin. Do końca lat 70. Chiny były państwem totalitarnym na wzór stalinowski, a w latach 60. nasiliły się w kraju tendencje izolacjonistyczne. Po śmierci Mao Zedonga i fiasku maoizmu, w latach 80. partia rozpoczęła jednak reformy ekonomiczne, tj. odejście od gospodarki planowej i otwarcie na świat, a ustrój zaczął przesuwać się w stronę autorytaryzmu. W latach 80. i 90. nastąpiła liberalizacja życia społecznego i kulturalnego, poprzez m. in. wprowadzenie wolności podróżowania. Wraz z reformami ekonomicznymi zapoczątkowało to dokonującą się obecnie największą migrację w historii świata – ze wsi do miast przeniosło się już 140 mln Chińczyków. Chiny to także jeden z najstarszych ośrodków cywilizacyjnych świata, o odrębnej i bogatej tradycji muzycznej, teatralnej, literackiej, filozoficznej oraz historycznej, a także naukowej. Bezprecedensowe w dzisiejszych Chinach jest również obecne otwarcie tego kraju na świat i jego szybka okcydentalizacja.

Chiny - podstawowe informacje

Chińska Republika Ludowa, ChRL, pop. Chiny – państwo w Azji Wschodniej, obejmujące historyczne Chiny oraz Tybet i inne ziemie w Azji Środkowej zamieszkane w sumie przez 56 grup etnicznych. Chiny to najludniejsze państwo świata o populacji przekraczającej 1,3 mld osób, co stanowi 19,1% populacji światowej. Pod względem powierzchni jest 3. na świecie, a pod względem wielkości gospodarki 2. po USA. ChRL graniczy z czternastoma państwami. To największa liczba sąsiadów na świecie. Są to: Afganistan, Bhutan, Indie, Kazachstan, Kirgistan, Korea Północna, Laos, Mjanma, Mongolia, Nepal, Pakistan, Rosja, Tadżykistan, Wietnam. Chociaż za kontynuatora tradycji politycznej Chin uważa się również Republika Chińska na Tajwanie, od lat 70. za zgodą USA to ChRL reprezentuje naród chiński w organizacjach międzynarodowych, tj. ONZ czy WHO. Władzę w ChRL sprawuje od 1949 roku Komunistyczna Partia Chin. Do końca lat 70. Chiny były państwem totalitarnym na wzór stalinowski, a w latach 60. nasiliły się w kraju tendencje izolacjonistyczne. Po śmierci Mao Zedonga i fiasku maoizmu, w latach 80. partia rozpoczęła jednak reformy ekonomiczne, tj. odejście od gospodarki planowej i otwarcie na świat, a ustrój zaczął przesuwać się w stronę autorytaryzmu. W latach 80. i 90. nastąpiła liberalizacja życia społecznego i kulturalnego, poprzez m. in. wprowadzenie wolności podróżowania. Wraz z reformami ekonomicznymi zapoczątkowało to dokonującą się obecnie największą migrację w historii świata – ze wsi do miast przeniosło się już 140 mln Chińczyków. Chiny to także jeden z najstarszych ośrodków cywilizacyjnych świata, o odrębnej i bogatej tradycji muzycznej, teatralnej, literackiej, filozoficznej oraz historycznej, a także naukowej. Bezprecedensowe w dzisiejszych Chinach jest również obecne otwarcie tego kraju na świat i jego szybka okcydentalizacja.

Regiony, miasta, wsie na mapie Chin (pierwsze 250 pozycji)
Ankang – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shaanxi, położone w wąskiej dolinie rzeki Fen He, między górami Qin Ling i Daba Shan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 132 264. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 916 464 mieszkańców. Główny ośrodek regionu rolniczego (zboże, rośliny oleiste, sezam, skóry, produkty leśne).
Anqing – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Anhui, port nad rzeką Jangcy. Od północy graniczy z Lu'an, z Hefei i Wuhu od północnego wschodu, Chizhou od południowego wschodu, Tongling od wschodu. Od zachodu i południa graniczy z prowincjami Hubei i Jiangxi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 379 701. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 989 998 mieszkańców. Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Anqing.
Anshan – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, przy linii kolejowej Changchun-Dalian. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 192 903. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 402 643 mieszkańców. Wielki ośrodek hutnictwa żelaza, przemysłu maszynowego, metalowego i chemicznego, w pobliżu Anshan wydobywa się rudę żelaza oraz magnezu.
Anshun – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Kuejczou. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 448 957. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 859 168 mieszkańców. Ośrodek górnictwa węglowego, hutnictwa żelaza oraz przemysłu maszynowego i spożywczego.
Anyang – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Henan, na północny wschód od miasta Zhengzhou. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 817 193. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 125 135 mieszkańców. Ośrodek hutnictwa żelaza, przemysłu włókienniczego i spożywczego. W odległości około 2 km na zachód od miasta odnalezione zostały ruiny Yinxu – pozostałości ostatniej stolicy pierwszej historycznej dynastii chińskiej Shang.
Baicheng – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, na północny zachód od miasta Changchun. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 351 212. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 994 656 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego i rud żelaza oraz przemysłu metalowego, papierniczego, maszynowego i skórzanego.
Baise (chin. 百色, pinyin Bǎisè, transkrybowane również jako Bósè) – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi, na Wyżynie Junnan-Kuejczou. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 91 096. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 618 312 mieszkańców. Ośrodek usługowo-handlowy oraz ośrodek przemysłu spożywczego, chemicznego i porcelanowego. W pobliżu miasta wydobywa się rudę uranu oraz azbestu.
Baishan – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 184 231. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 323 435 mieszkańców.
Baiyun – jedna z dziesięciu dzielnic Kantonu, w prowincji Guangdong, w Chińskiej Republice Ludowej. Powierzchnia dzielnicy wynosi 825 km² i jest zamieszkana przez 947 607 mieszkańców. Znajduje się tu port lotniczy Guangzhou.
Baoding – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Hebei, na południowy zachód od Pekinu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 141 567. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 10 500 897 mieszkańców. Ośrodek handlu oraz przemysłu chemicznego, elektronicznego, maszynowego, spożywczego, włókienniczego i skórzanego, w mieście działa uniwersytet, akademia medyczna i wyższe szkoły wojskowe. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji Baoding.
Baoji – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shaanxi, nad rzeką Wei He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 472 186. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 598 024 mieszkańców. Rozwinięte hutnictwo żelaza, przemysł maszynowy i włókienniczy, ważny węzeł kolejowy, miasto posiada własne lotnisko.
Baotou – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna, port nad rzeką Huang He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 363 141. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 063 921 mieszkańców. Ośrodek przemysłu hutniczego, maszynowego i chemicznego, w regionie wydobywa się węgiel i rudy żelaza.
Beihai – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi, port handlowy i rybacki nad Zatoką Tonkińską. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 368 271. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 395 164 mieszkańców. Ośrodek przemysłu rybnego, maszynowego, rafineryjnego, chemicznego i stoczniowego.
Bengbu – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Anhui, port nad rzeką Huai He. Prefektura graniczy z Suzhou od strony północnej, z Huaibei i Bozhou od zachodu, Huainan od południowego zachodu oraz z Chuzhou od południa. Na wschodzie graniczy z prowincją Jiangsu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 606 043. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 319 380 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, spożywczego, włókienniczego i papierniczego.
Benxi – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, na południowy wschód od miasta Shenyang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 083 983. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 566 855 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego i rud żelaza oraz hutnictwa żelaza i przemysłu koksowniczego.
Binzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, nad rzeką Huang He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 116 767. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 592 009 mieszkańców.
Bozhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Anhui. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 178 501. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 211 538 mieszkańców. Od północnego wschodu graniczy z Huaibei, od południowego wschodu z Bengbu, z Huainan od południa, Fuyang od południowego zachodu oraz od północy z prowincją Henan.
Cangzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Hebei. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 605 426. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 591 246 mieszkańców. Ośrodek przemysłu chemicznego, petrochemicznego, włókienniczego, materiałów budowlanych i spożywczego, ważny węzeł drogowy i kolejowy.
Changchun – miasto w północno-wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Jilin. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 2 813 245. Zespół miejski w 1999 roku liczył 7 025 921 mieszkańców. W latach 1932–1945 jako Xinjing (新京) było stolicą Mandżukuo. Ośrodek przemysłu samochodowego, elektromaszynowego, chemicznego i hutniczego, w mieście znajduje się uniwersytet, politechnika oraz filia Chińskiej Akademii Nauk. W mieście znajduje się stacja kolejowa Changchun.
Changde – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Hunan, port nad rzeką Yuan Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 599 402. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 980 931 mieszkańców. Ośrodek handlu i przemysłu spożywczego.
Changsha – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Hunan, port nad rzeką Xiang Jiang (uchodzi do jeziora Dongting Hu). W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 2 323 490. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 917 756 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego, przemysłu bawełnianego, spożywczego, elektrotechnicznego, hutniczego i maszynowego oraz hafciarstwa.
Changzhi – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shanxi. Położone jest pomiędzy miastem Huozhou a miastem Hebi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 730 188. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 146 345 mieszkańców. Miasto jest ośrodkiem komunikacyjnym oraz przemysłowym, włączając przetwórstwo żelaza, stali i produkcję maszyn. W pobliżu miasta wydobywa się również węgiel, rudy żelaza i azbest.
Changzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, port nad Wielkim Kanałem, na południowym brzegu Jangcy. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 000 831. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 397 108 mieszkańców. Ośrodek przemysłu bawełnianego, maszynowego i spożywczego.
Chaohu – miasto na prawach powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Anhui, w prefekturze miejskiej Hefei. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 139 283. 22 sierpnia 2011 roku Chaohu utraciło status miasta na prawach prefektury i zostało zdegradowane do rangi miasta na prawach powiatu. Obszar prefektury miejskiej Chaohu podzielono na trzy części, które włączono do sąsiednich miast na prawach prefektury.
Chaoyang – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, na południowy wschód od miasta Shenyang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 500 792. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 322 224 mieszkańców.
Chengde, w przeszłości znane także pod mandżurską nazwą Jehol/Dżehol – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Hebei, w górach Yan Shan, nad rzeką Re He, na północny wschód od Pekinu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 464 916. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 533 940 mieszkańców. Chengde to uzdrowisko z gorącymi źródłami i znany ośrodek turystyczny.
Chengdu – miasto w środkowych Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Syczuan, w Kotlinie Syczuańskiej. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 3 917 204. Zespół miejski w 1999 roku liczył 10 222 643 mieszkańców. Ośrodek gospodarczy i kulturalno-naukowy, rozwinięty przemysł wysokich technologii, elektroniczny, maszynowy, chemiczny, drzewny, mineralny, lekki, spożywczy i metalurgiczny.
Chifeng – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 391 521. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 476 242 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, skórzanego i spożywczego oraz wydobycia węgla kamiennego.
Chongming – powiat w Chinach, na obszarze miasta wydzielonego Szanghaj. Obejmuje trzy wyspy położone w ujściu rzeki Jangcy – Chongming Dao (pow. 1267 km²), Zhangxing Dao (pow. 88 km²) i Hengsha Dao (pow. 56 km²). W 2000 roku liczył 649 812 mieszkańców.
Chongqing – miasto w środkowych Chinach, jedno z czterech miast wydzielonych Chińskiej Republiki Ludowej. Powstało po wydzieleniu z terytorium prowincji Syczuan w 1997 roku. Cała jednostka administracyjna liczyła w 2010 roku 31 962 271 mieszkańców, z czego samo miasto Chongqing zamieszkiwało tylko 4 757 368 osób.
Dali – miasto na prawach powiatu w południowo-zachodnich Chinach, w prowincji Junnan, nad jeziorem Er Hai, około 250 km na północny wschód od stolicy prowincji, Kunming, siedziba prefektury autonomicznej Dali. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 137 969, z czego dużą część stanowili przedstawiciele mniejszości narodowej Bai. Ośrodek turystyki, wydobycia marmuru i węgla kamiennego, a także przemysłu maszynowego, ceramicznego, włókienniczego i spożywczego.
Dalian – miasto w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, nad Morzem Żółtym. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 2 195 151. Zespół miejski w 1999 roku liczył 5 453 064 mieszkańców. Wielki zespół portów handlowych i rybackich, baza marynarki wojennej. Ośrodek szkolnictwa wyższego oraz przemysł stoczniowego, metalurgicznego, maszynowego, elektronicznego, elektrotechnicznego, chemicznego, mineralnego, włókienniczego i odzieżowego.
Dandong – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, port morski i śródlądowy nad rzeką Yalu Jiang, w pobliżu jej ujścia do Morza Żółtego, na granicy z Koreą Północną. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 673 737. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 405 302 mieszkańców. Ośrodek przemysłu drzewnego, jedwabniczego, chemicznego, papierniczego i metalurgicznego. Do 1964 roku miasto nosiło nazwę Andong (安東).
Daqing – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 136 276. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 457 516 mieszkańców. Powstało w 1979 roku z połączenia mniejszych miast i osad przemysłowych. Największy region wydobycia ropy naftowej w kraju (ok. 44%), 55 mln t w 1985 roku. Obejmuje ok. 6 tys. szybów wydobywczych, zakłady rafineryjne i petrochemiczne.
Datong – miasto o statusie prefektury miejskiej w północnych Chinach, w prowincji Shanxi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 071 836. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 016 569 mieszkańców. Ważny ośrodek wydobycia węgla kamiennego. Przemysł koksochemiczny, maszynowy, środków transportu, materiałów budowlanych, spożywczy i porcelanowy.
Dingzhou – miasto na prawach w powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Hebei, w prefekturze miejskiej Baoding. W 2000 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 107 903. Do 1986 roku funkcjonowało jako powiat Dingxian (定县). Jako Zhongshan (中山) miasto było stolicą Późniejszego Yan (384-407). W okresie dekady nankińskiej (1927-1937) ówczesny powiat Dingxian stał się miejscem eksperymentalnego programu wdrażanego przez Jamesa Yena.
Dongcheng – dzielnica Pekinu obejmująca wschodnią część centrum miasta. Zajmuje 40,6 km² i liczy 882 000 (2000). Dzielnica Dongcheng obejmuje kilka ważnych części Pekinu, m. in: Wangfujing i Dongdan, jak również dworzec główny, wschodnią Aleję Chang'an i północno-wschodni odcinek drugiej obwodnicy Pekinu. Dzielnica podzielona jest na 17 poddzielnic. W lipcu 2010 roku do Dongcheng włączona została dawna dzielnica Chongwen.
Dongguan – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 405 576. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 508 152 mieszkańców. South China Mall- Największe centrum handlowe na świecie, które zlokalizowano w Dongguan. Otwarte w 2005 roku posiada ponad 7.1 miliona stóp powierzchni sklepowej. Zlokalizowano w nim również park rozrywki oraz replikę Łuku Tryumfalnego.
Dongyang – miasto na prawach w powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Zhejiang, w prefekturze miejskiej Jinhua. W 2000 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 753 094, w 2010 roku populacja miasta wyniosła 804 400.
Dongying – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, niedaleko ujścia Huang He do Morza Żółtego. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 314 933. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 706 422 mieszkańców. Ośrodek przemysłu wysokich technologii, rafineryjno-petrochemicznego, maszynowego, materiałów budowlanych i włókienniczego. Miasto posiada port rzeczny dostępny dla statków morskich i własne lotnisko.
Dujiangyan – miasto na prawach powiatu w środkowych Chinach, w prowincji Syczuan, w zespole miejskim Chengdu. W 2000 roku liczyło ok. 622 tys. mieszkańców. Rozwinęło się w związku ze zbudowanym w III w. p.n.e. na rzece Min systemem irygacyjnym, który zapewnił mu zasobność przez ponad 2000 lat, a obecnie jest wielką atrakcją turystyczną. W 2000 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Dunhua – miasto na prawach powiatu w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin na terenie koreańskiej prefektury autonomicznej Yanbian. Powierzchnia miasta wynosi 11957 km². Według danych z 2007 roku miasto zamieszkiwało 480 000 mieszkańców, z których 95% stanowiliChińczycy Han. Pod względem powierzchni oraz liczby mieszkańców jest największym miastem w prefekturze.
Dunhuang – miasto na prawach powiatu w Chinach, w prowincji Gansu, usytuowane w oazie, ok. 150 tys. mieszkańców. W przeszłości stacja na jedwabnym szlaku. W pobliżu znajdują się Groty Mogao (Najwyższe Groty), znane też jako Qianfodong (Groty Tysiąca Buddów) słynne z zabytków sztuki buddyjskiej.
Erenhot – miasto na prawach powiatu w północnych Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna, w związku Xilin Gol, przy granicy z Mongolią. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 15 793. W 1954 roku przez teren dzisiejszego Erenhotu poprowadzono Kolej Transmongolską łączącą rosyjskie Ułan Ude z chińskim Jining. Wokół stacji kolejowej Eren wzniesiono niedużą osadę, która rozwinęła się i stopniowo przekształciła w niewielką przygraniczną miejscowość.
Fenghua – miasto na prawach w powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Zhejiang, w aglomeracji Ningbo. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 490 623. Ważny ośrodek handlu płodami rolnymi. W 738 roku, za panowania dynastii Tang, utworzony został powiat Fenghua. W 1988 roku miejscowość otrzymała status miasta na prawach powiatu. W 1887 roku, na terenie ówczesnego powiatu Fenghua urodził się Czang Kaj-szek, wieloletni prezydent Republiki Chińskiej.
Foshan – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, niedaleko Kantonu, port w delcie Rzeki Perłowej. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 811 598. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 292 358 mieszkańców. Ośrodek przemysłu porcelanowo-fajansowego, maszynowego, włókienniczego i papierniczego. W mieście znajduje się stacja kolejowa Foshan.
Furong - dzielnica chińskiego miasta Changsha, w prowincji Hunan.
Fushun – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, w pobliżu miasta Shenyang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 417 054. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 269 093 mieszkańców. Największy w kraju ośrodek odkrywkowej eksploatacji węgla kamiennego, łupków bitumicznych i glin ogniotrwałych. Huty żelaza, aluminium, zakłady ekstrakcji łupków bitumicznych, rafineria ropy naftowej.
Futian – jedna z siedmiu dzielnic w mieście Shenzhen. Znajduje się tu wiele wieżowców i niektóre z najważniejszych budynków w Shenzhen, jak SEG Tower, China Merchants Bank, Shenzhen Library and Concert Hall, Shenzhen Development Bank i urząd miasta. Dzielnica ma powierzchnię 79 km² i jest zamieszkana przez 1 182 200 mieszkańców.
Fuxin – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, na północny zachód od miasta Shenyang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 702 802. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 913 652 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego oraz przemysłu chemicznego, odzieżowego i spożywczego, w mieście znajduje się duża elektrownia cieplna.
Fuzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowo-wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Fujian, nad rzeką Min Jiang, w pobliżu jej ujścia do Morza Wschodniochińskiego. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 265 124. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 831 251 mieszkańców. Ośrodek rzemiosła oraz przemysłu elektronicznego, maszynowego, farmaceutycznego, spożywczego, petrochemicznego i drzewnego, ośrodek szkolnictwa wyższego.
Ganzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Jiangxi, nad rzeką Gan Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 267 242. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 15 191 773 mieszkańców. Ośrodek rzemiosła artystycznego oraz przemysłu maszynowego, chemicznego, cementowego i papierniczego.
Gejiu – miasto na prawach powiatu w południowo-zachodnich Chinach, w prowincji Junnan, w prefekturze autonomicznej Honghe. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 131 013. Ważny ośrodek wydobycia i hutnictwa cyny, ośrodek hutnictwo ołowiu i innych metali, przemysłu maszynowego, kolejowego, chemicznego, włókienniczego i spożywczego.
Golmud – miasto na prawach powiatu w zachodnich Chinach, w prowincji Qinghai, w prefekturze autonomicznej Haixi. Położone w Kotlinie Cajdamskiej, nad rzeką Golmud He, na wysokości 2800 metrów. W 2000 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 135 897. Ośrodek przemysłu chemicznego opartego na surowcach mineralnych pochodzących z Kotliny Cajdamskiej. Znajduje się tu stacja kolei tybetańskiej i lotnisko.
Guangyuan – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Syczuan, nad rzeką Jialing Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 207 533. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 033 634 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego i przemysłu hutniczego. W 2008 roku miasto ucierpiało w wyniku trzęsienia ziemi. Na obszarze prefektury miejskiej zginęło wówczas 4 822 osób, 28 245 osób zostało rannych, a 125 osób uznano za zaginione.
Guigang – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 75 621. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 458 294 mieszkańców.
Guilin – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi, u podnóża Gór Południowochińskich, przy linii kolejowej Pekin-Nanning. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 741 605. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 791 930 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego, turystyki, hutnictwa żelaza i metali nieżelaznych oraz przemysłu maszynowego i elektrotechnicznego. W mieście znajduje się stacja kolejowa Guilin.
Guiyang – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Kuejczou. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 203 454. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 290 777 mieszkańców. Ośrodek turystyki oraz przemysłu hutniczego, maszynowego, chemicznego, elektrotechnicznego i wydobywczego (węgiel kamienny, ruda żelaza, boksyty), miasto posiada uniwersytet i politechnikę.
Gyangzê – miejscowość i gmina miejska w południowych Chinach, w Tybetańskim Regionie Autonomicznym, w prefekturze Xigazê, siedziba powiatu Gyangzê. Leży na wysokości ok. 4000 metrów n.p.m. , w pobliżu drogi łączącej Katmandu i Lhasę. W 2000 roku gmina miejska liczyła 10 278 mieszkańców. Ośrodek produkcji dywanów.
Haikou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, na wyspie Hajnan, ośrodek administracyjny prowincji Hajnan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 680 177. Prefektura miejska w 2007 roku liczyła ok. 1 794 500 mieszkańców. Główny port handlowy na wyspie, ośrodek przemysłu rybnego, cukrowniczego, olejarskiego, metalowego, maszynowego i elektronicznego. Miasto posiada własny port lotniczy.
Hailar – dzielnica i siedziba prefektury miejskiej Hulun Buir w północno-wschodnich Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna. Do 2001 roku oddzielne miasto. W 2010 roku liczba mieszkańców dzielnicy wynosiła 230 852. Ośrodek rzemiosła artystycznego oraz przemysłu mięsnego, mleczarskiego, włókienniczego, skórzanego, drzewnego i maszynowego. Miasto posiada własne lotnisko.
Haixi (chin. 海西蒙古族藏族自治州, pinyin Hǎixī Měnggǔzú Zàngzú Zìzhìzhōu, tyb. མཚོ་ནུབ་སོག་རིགས་ཆ་བོད་རིགས་རང་སྐྱོང་ཁུལ་, Wylie Mtsho-nub Sog-rigs dang Bod-rigs rang-skyong-khul, ZWPY Conub Sogrig Poirig Ranggyong Kü) – prefektura autonomiczna mongolskiej i tybetańskiej mniejszości etnicznej w Chinach, w prowincji Qinghai. Siedzibą prefektury jest Delingha. W 1999 roku liczyła 322 609 mieszkańców.
Handan – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Hebei, na Nizinie Chińskiej, na południe od miasta Shijiazhuang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 384 575. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 8 209 872 mieszkańców. Ośrodek przemysłu bawełnianego, maszynowego, spożywczego i porcelanowego.
Hangzhou – miasto we wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Zhejiang, port u ujścia rzeki Qiantang Jiang do zatoki Hangzhou. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 1 920 846. Zespół miejski w 1999 roku liczył 8 087 394 mieszkańców. Ośrodek kulturalno-naukowy, turystyczny i przemysłowy (przemysł włókienniczy, herbaciany, elektroniczny, metalowy, papierniczy). Siedziba katolickiej archidiecezji. W Hangzhou znajduje się na południowy kraniec Wielkiego Kanału.
Hanyang – dzielnica miasta Wuhan, stolicy chińskiej prowincji Hubei, położona na na prawym brzegu rzeki Han Shui przy jej ujściu do Jangcy, oddzielne miasto do momentu połączenia z Hankou i Wuchang w 1949 roku. Nazwę Hanyang nadano w okresie dynastii Sui (581–618). W latach 90. XIX wieku wybudowano w Hanyang z inicjatywy Zhang Zhidonga arsenał i hutę, która była jedną z najważniejszych w państwie do połowy XX wieku. W latach 1938–45 miasto znajdowało się pod okupacją japońską.
Hanzhong – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shaanxi, w kotlinie Hanzhong Pendi, nad rzeką Han Shui. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 148 948. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 648 967 mieszkańców. Ośrodek usługowy i przemysłowo-handlowy, rozwinięty przemysł spożywczy i maszynowy, a także rzemiosło artystyczne. Miasto posiada własne lotnisko.
Harbin – miasto w północno-wschodnich Chinach, port nad rzeką Sungari. Stolica prowincji Heilongjiang. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 3 405 339. Zespół miejski w 1999 roku liczył 9 270 928 mieszkańców. Założone w 1898 roku w czasie budowy Kolei Wschodniochińskiej (1897–1903) przez Polaka, inż. Adama Szydłowskiego. Rozwinięty przemysł maszynowy, środków transportu, petrochemiczny, elektrotechniczny i lniarski. PKB: 141,48 mld yuanów (ok.
Hefei – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Anhui. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 447 370. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 375 742 mieszkańców. Ośrodek hutnictwa żelaza oraz przemysłu maszynowego, elektronicznego, bawełnianego i spożywczego, miasto posiada własny port lotniczy. W mieście znajduje się stacja kolejowa Hefei.
Hegang – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang, u podnóża Małego Chinganu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 778 737. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 106 783 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego oraz przemysłu maszynowego, koksochemicznego, materiałów budowlanych i drzewnego.
Heihe – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Heilongjiang, port nad rzeką Amur, na przeciwnym brzegu rosyjskiego miasta Błagowieszczeńsk. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 127 299. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 683 600 mieszkańców. Ośrodek regionu wydobycia złota z rozwiniętym przemysłem drzewnym i metalowym. Obecnie, Heihe znajduje się w strefie wolnocłowej i jest głównym centrum chińsko-rosyjskiego handlu.
Helong – miasto na prawach powiatu w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, na terenie koreańskiej prefektury autonomicznej Yanbian. Powierzchnia całkowita miasta Helong wynosi 5069 km². Miasto zamieszkuje 210 719 ludzi, z czego 53,5% populacji stanowią Koreańczycy (dane z 2006 roku). Miasto od 742 do 756 roku było stolicą koreańskiego państwa Balhae, zwaną wówczas Centralną stolicą (chin. 中京, Zhongjing).
Hengyang – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Hunan, port nad rzeką Xiang Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 753 745. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 7 122 946 mieszkańców. Ośrodek hutnictwa metali nieżelaznych oraz przemysłu maszynowego i elektrotechnicznego, w pobliżu miasta wydobywa się węgiel kamienny oraz rudy cynku i ołowiu. Przed 1912 rokiem miasto nosiło nazwę Hengzhou (衡州).
Heze – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 257 160. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 8 382 504 mieszkańców.
Hezhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 64 908. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 023 634 mieszkańców.
Hohhot – miasto o statusie prefektury miejskiej w północnych Chinach, ośrodek administracyjny regionu autonomicznego Mongolia Wewnętrzna, w dolinie rzeki Huang He, u podnóży Daqing Shan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 802 403. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 115 432 mieszkańców. Ośrodek gospodarki i centrum kultury Mongołów w Chinach, rozwinięty przemysł skórzany, włókienniczy, odzieżowy, spożywczy, maszynowy oraz rzemiosło artystyczne.
Huangshi – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Hubei, port nad rzeką Jangcy. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 718 104. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 493 594 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego oraz przemysłu hutniczego, maszynowego, elektronicznego, cementowego, włókienniczego, spożywczego i gumowego. Miasto posiada własny port lotniczy.
Huayin – miasto na prawach powiatu w środkowych Chinach, w prowincji Shaanxi, w prefekturze miejskiej Weinan. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 247 771. W pobliżu miasta znajduje się jedna z pięciu wielkich gór taoizmu – Hua Shan. Dosłownie nazwa miasta oznacza na północ od Hua Shan.
Huizhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 320 049. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 718 248 mieszkańców. 2 czerwca 2012 r. miała miejsce inauguracja kopii austriackiego miasta Hallstatt. Budowa, która trwała rok i kosztowała 940 mln. dolarów, wywołała skandal wśród Austriaków, których nie pytano o zdanie w kwestii skopiowania ich miasta.
Hulun Buir – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna. W 1999 roku na obszarze prefektury miejskiej zamieszkiwało 2 713 717 osób. Siedzibą prefektury miejskiej jest Hailar. Do 10 października 2001 roku Hulun Buir było związkiem.
Hunchun – miasto na prawach powiatu w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, na terenie koreańskiej prefektury autonomicznej Yanbian. Ośrodek produkcji owoców morza, sprzętu elektronicznego, środków farmaceutycznych oraz wyrobów tekstylnych. W południowym krańcu miasta znajduję się trójstyk na granicy Chin, Korei Północnej oraz Rosji. Powierzchnia całkowita Hunchun wynosi 5145 km² (z czego strefa zurbanizowana zajmuje 125,85 km²). Liczba mieszkańców sięga ok.
Huzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Zhejiang, na południe od jeziora Tai Hu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 154 477. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 550 687 mieszkańców. Ośrodek handlu oraz przemysłu jedwabnego, maszynowego i spożywczego.
Ili – kazachska prefektura autonomiczna w Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang. Siedzibą prefektury jest Yining. W 2000 roku liczyła 3 821 940 mieszkańców. Prefektura autonomiczna Ili jet zarządzana bezpośrednio przez władze Sinciangu. Prefekturze podlegają prefektury Altay i Tacheng.
Jarkend – miasto w zachodnich Chinach, w Sinciangu, nad rzeką Jarkend-daria. W 2009 roku miasto zamieszkiwało ok. 90000 ludzi. Ośrodek rolniczy (uprawa pszenicy, bawełny, hodowla jedwabników, sady granatowców) i rzemieślniczy (produkcja dywanów, tkanin jedwabnych i kożuchów). Dawniej miasto było ważnym węzłem szlaków karawanowych.
Jiamusi – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang, port nad rzeką Sungari. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 855 712. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 378 474 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, włókinniczego, spożywczego, papierniczego i drzewnego.
Jiangmen – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, port śródlądowy i kabotażowy w delcie Rzeki Perłowej. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 631 850. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 798 405 mieszkańców. Ośrodek przemysłu cukrowniczego, rybnego, maszynowego i papierniczego.
Jiangyan – dzielnica w prefekturze miejskiej Taizhou we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu. W 2000 roku liczyła ok. 861 tys. mieszkańców. 21 grudnia 1942 roku urodził się tam Hu Jintao, chiński polityk, przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej.
Jiaxing – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Zhejiang, nad Wielkim Kanałem. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 476 703. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 301 913 mieszkańców. Ośrodek handlu i przemysłu jedwabnego.
Jiayuguan – miasto o statusie prefektury miejskiej w północnych Chinach, w prowincji Gansu, przy linii kolejowej z Lanzhou do Urumczi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 132 461. Ośrodek przemysłu hutniczego, cementowego, maszynowego i włókienniczego. W mieście znajduje się zabytkowa forteca będąca zachodnim krańcem Wielkiego Muru Chińskiego.
Jilin – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, port nad rzeką Sungari. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 2 228 535. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 669 229 mieszkańców. Ośrodek hutnictwa aluminium oraz przemysłu drzewno-papierniczego, chemicznego, ceramicznego i spożywczego. W mieście można odwiedzić świątynię konfucjańską (Wen Miao) i kościół katolicki.
Jinan – miasto we wschodnich Chinach, nad rzeką Huang He, ośrodek administracyjny prowincji Szantung. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 2 227 937. Zespół miejski w 1999 roku liczył 5 576 309 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego, wyrobu ceramiki oraz przemysłu maszynowego, samochodowego, taboru kolejowego, włókienniczego i spożywczego. Miasto posiada własny port lotniczy.
Jincheng – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shanxi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 449 049. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 100 254 mieszkańców. Jincheng jest przemysłowym ośrodkiem wyspecjalizowanym w wydobyciu węgla.
Jingdezhen – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangxi, port nad rzeką Chang Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 311 728. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 422 075 mieszkańców. Ośrodek produkcji porcelany, szkolnictwa wyższego oraz przemysłu elektromaszynowego, chemicznego i spożywczego. W mieście znajduje się stacja kolejowa Jingdezhen.
Jinghong – miasto na prawach powiatu w Chinach, w prowincji Junnan, położone nad rzeką Mekong, przy granicy z Birmą. Miasto jest stolicą prefektury autonomicznej Xishuangbanna. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 519 935.
Jining – dzielnica i siedziba prefektury miejskiej Ulanqab w północnych Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna, na wschodnim skraju gór Daqing Shan. Do 2003 roku oddzielne miasto. W 2010 roku liczba mieszkańców dzielnicy wynosiła 275 344. Ośrodek przemysłu spożywczego i bawełnianego, siedziba katolickiej diecezji, węzeł kolejowy.
Jinzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, na wybrzeżu Zatoki Liaotuńskiej. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 588 094. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 054 371 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego oraz przemysłu maszynowego, chemicznego i elektrotechnicznego, w mieście znajdują się cztery rafinerie ropy naftowej.
Jiujiang – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangxi, port nad rzeką Jangcy. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 253 448. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 483 456 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, chemicznego, ceramicznego i włókienniczego.
Jiuquan – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Gansu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 74 288. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 905 958 mieszkańców. Ośrodek wydobycia rud żelaza, przemysłu metalurgicznego, elektromaszynowego, chemicznego i papierniczego.
Jixi – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang, w pobliżu granicy z Rosją. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 484 961. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 948 834 mieszkańców. Ośrodek przemysłu wydobywczego (węgiel kamienny), energetycznego, drzewnego, spożywczego, mineralnego i maszynowego, ważny węzeł kolejowy.
Kaifeng – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Henan, w dolinie rzeki Huang He, na wschód od miasta Zhengzhou. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 585 908. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 637 328 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego, rzemiosła artystycznego oraz przemysłu farmaceutycznego, metalowego, maszynowgo, spożywczego i włókienniczego.
Kaili – miasto w południowych Chinach, w prowincji Kuejczou, siedziba prefektury autonomicznej Qiandongnan, port nad rzeką Longtou Jiang. W 1999 roku miasto liczyło 418 501 mieszkańców. Powierzchnia miasta wynosi 1306 km². Ośrodek wydobycia węgla kamiennego oraz przemysłu metalurgicznego, drzewnego i spożywczego. Duży odsetek mieszkańców stanowią przedstawiciele mniejszości etnicznej Miao.
Kanton – miasto w południowych Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Guangdong. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 3 097 347. Zespół miejski w 1999 roku liczył 6 691 366 mieszkańców. Wielki port morski i śródlądowy w delcie Rzeki Perłowej, ośrodek handlowy i przemysłowy (rozwinięty przemysł elektroniczny, maszynowy, hutniczy, chemiczny i samochodowy), węzeł komunikacyjny. Kanton stanowi duży ośrodek kulturalny i naukowy, posiada liczne szkoły wyższe.
Karamay – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang, w Kotlinie Dżungarskiej. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 208 229. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 268 600 mieszkańców. Główny ośrodek zagłębia naftowego Karamay. Miasto posiada własny port lotniczy.
Kaszgar – miasto w zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang, na zachodnim skraju Kotliny Kaszgarskiej, nad rzeką Kaszgar. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 321 042, z czego większą część stanowili Ujgurzy wyznający islam. Ośrodek przemysłu spożywczego, skórzanego, włókienniczego, ceramicznego i maszynowego, ważny ośrodek kultury muzułmańskiej. Siedziba prefektury Kaszgar. Centralnym punktem miasta jest meczet Id Kah.
Kunming – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowo-zachodnich Chinach, na Wyżynie Junnan-Kuejczou, stolica prowincji Junnan (Yunnan). W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 105 391. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 823 263 mieszkańców. Ośrodek przemysłu metalurgicznego, maszynowego, elektrotechnicznego, nawozów azotowych i precyzyjnego. Siedziba katolickiej archidiecezji. Dawniej miasto nosiło nazwę Yunnanfu (云南府). Miasto leży na północnym brzegu jeziora Dian (滇池).
Laibin – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 59 201. Prefektura miejska w 2004 roku liczyła 2 450 000 mieszkańców Prefektura miejska została utworzona w 2004 roku.
Lanzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Gansu, port nad rzeką Huang He, położone ok. 1500 m n.p.m. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 449 972. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 934 074 mieszkańców. Ośrodek atomistyki, przemysłu petrochemicznego, maszynowego i metalurgicznego. Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Lanzhou. Niegdyś ważny punkt na jedwabnym szlaku.
Leshan – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Syczuan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 156 013. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 458 090 mieszkańców. Ośrodek przemysłowy, usługowy, turystyczny i rolniczy, port rzeczny. Na jego obrzeżach znajduje się posąg Wielkiego Buddy, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Lhasa – miasto w zachodnich Chinach, stolica Tybetańskiego Regionu Autonomicznego. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 124 796. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 397 886 mieszkańców. Lhasa jest zamieszkana głównie przez Tybetańczyków (ok. 80%) i Chińczyków Han (ok. 17%). Główny ośrodek gospodarczy regionu. Przemysł drzewny, skórzany, metalowy, włókienniczy, spożywczy i maszynowy. Elektrownia geotermiczna. Giełda połączona satelitarnie z giełdami w Szanghaju i Shenzhen.
Lianyungang – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, port nad Morzem Żółtym. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 490 649. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 481 543 mieszkańców. Ośrodek rybołówstwa morskiego oraz przemysłu rybnego i pozyskiwania soli z salin morskich, w pobliżu miasta wydobywa się fosforyty, marmury i granit. W latach 1949–60 miasto nosiło nazwę Xinhailian.
Liaocheng – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, nad Wielkim Kanałem. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 232 417. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 538 816 mieszkańców.
Liaoyang – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, na wschód od miasta Anshan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 742 723. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 791 951 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, chemicznego, cementowego, papierniczego, włókienniczego i spożywczego. Dawniej miasto nosiło nazwę Xiangping (襄平).
Liaoyuan – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, na południe od miasta Changchun. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 468 416. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 239 523 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennegow i hutnictwa żelaza oraz przemysłu chemicznego, maszynowego i materiałów budowlanych.
Lijiang – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Junnan. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 092 528 mieszkańców. Ośrodek rzemiosła (wyroby z miedzi, brązu i srebra) oraz przemysłu włókienniczego i spożywczego. Miasto wyraźnie dzieli się na dwie części – zabytkową starówkę i nowe dzielnice.
Linfen – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shanxi, nad rzeką Fen He. W Okresie Wiosen i Jesieni znane pod nazwą Pingyang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 244 243. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 936 216 mieszkańców.
Linxia – miasto na prawach powiatu w środkowych Chinach, w prowincji Gansu, siedziba administracyjna prefektury autonomicznej Linxia. W 2000 roku liczyło ok. 202,5 tys. mieszkańców. Większość mieszkańców stanowią muzułmanie Hui oraz Dongxiang. W mieście znajdują się liczne meczety. Główną atrakcją turystyczną jest malowniczy kompleks świątyń taoistycznych usytuowany tarasowo na zboczu wzgórza dominującego nad miastem. Niedaleko znajduje się również niewielki klasztor buddyjski.
Litang – miejscowość i gmina miejska w południowych Chinach, w prowincji Syczuan, w tybetańskiej prefekturze autonomicznej Garzê, siedziba powiatu Litang. W 2000 roku gmina miejska liczyła 8790 mieszkańców. Miejscowość położona jest we wschodniej części Płaskowyżu Tybetańskiego, na wysokości ok. 4000 m n.p.m. Znajduje się w niiej buddyjski klasztor Ganden Thubchen Choekhorling (zwany także Lithang Gompa) należący do szkoły Gelug.
Liupanshui – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Kuejczou. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 168 645. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 739 946 mieszkańców.
Liuzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi, port nad rzeką Liu Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 791 427. Prefektura miejska w 2007 roku liczyła 3 620 000 mieszkańców. Ośrodek hutnictwa żelaza oraz przemysłu maszynowego, chemicznego, włókienniczego, elektronicznego i informatycznego. W mieście znajduje się stacja kolejowa Liuzhou.
Longjing – miasto na prawach powiatu w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, na terenie koreańskiej prefektury autonomicznej Yanbian. W 2009 roku powierzchnia całkowita Longjing wynosiła 2591 km². Liczba mieszkańców sięgała ok. 183 000, z czego 66,2% populacji stanowili Koreańczycy. Miasto graniczy z północno-koreańskim miastem Hoeryŏng. W mieście urodził się koreański poeta Yun Dong-ju.
Longyan – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowo-wschodnich Chińskiej Republice Ludowej, w prowincji Fujian. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 124 075. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 839 282 mieszkańców. Znajduje się w górnym biegu rzek Jiulong Jiang i Ting Jiang. Longyan graniczy z Sanming na północy, Quanzhou na wschodzie, Zhangzhou na południowym wschodzie, i prowincją Guangdong i Jiangxi odpowiednio na zachodzie i południu.
Luoyang – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Henan, nad rzeką Luo He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 391 054. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 156 510 mieszkańców. Ośrodek regionu sadowniczego i rzemiosła artystycznego, rowinięty przemysł środków transportu, maszynowy, bawełniany, spożywczy i gumowy, w mieście funkcjonują szkoły wyższe.
Luzhou – miasto w środkowych Chinach, w prowincji Syczuan, duży port nad Jangcy. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 292 765. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 641 439 mieszkańców. Ośrodek wydobycia rud żelaza oraz przemysłu hutniczego, maszynowego, drzewnego i spożywczego.
Mang – miasto na prawach powiatu w południowych Chinach, w prowincji Junnan, siedziba władz prefektury autonomicznej Dehong. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 326 130. Do 2010 roku miasto nosiło nazwę Luxi (潞西, Lùxī). W 2010 roku przywrócono historyczną nazwę Mang, zgodnie z przeprowadzonym w 2008 roku referendum, w którym 96% mieszkańców opowiedziało się za zmianą nazwy miasta. Przypisy
Manzhouli – miasto o statusie podprefektury w północno-wschodnich Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna, w prefekturze miejskiej Hulun Buir, przy granicy z Rosją. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 158 263. Ośrodek handlu oraz przemysłu spożywczego, włókienniczego, drzewnego i cementowego. W latach 1909–49 pod nazwą Lubin (胪滨).
Maoming – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, w pobliżu ujścia rzeki Jian Jiang do Morza Południowochińskiego. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 663 707. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 187 316 mieszkańców. Część strefy ekonomicznej, tzw. Pierścienia Zatoki Beibu.
Meihekou – miasto na prawach powiatu w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, w prefekturze miejskiej Tonghua. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 610 399. Węzeł kolejowy łączący linię Jilin-Shenyang z liniami prowadzącymi do Tonghua i Ji'an na wschodzie oraz Siping na zachodzie. Meihekou jest także ważnym punktem przeładunku samochodów ciężarowych. Miasto założono w 1880 roku.
Meishan – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Syczuan. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 386 315 mieszkańców. W Meishan (dawniej Meizhou, 眉州) urodził się Su Shi – poeta, prozaik i polityk z czasów dynastii Song.
Mianyang – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Syczuan, nad rzeką Fu Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 271 695. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 255 112 mieszkańców. Miasto jest siedzibą 120 instytutów naukowych i kilkunastu szkół wyższych. Ośrodek produkcji rakiet kosmicznych i urządzeń elektronicznych. W 2008 roku miasto ucierpiało w wyniku trzęsienia ziemi. Na obszarze prefektury miejskiej zginęło wówczas 21 963 osób.
Mudanjiang – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang, nad rzeką Mudan Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 700 538. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 675 492 mieszkańców. Ośrodek przemysłu drzewno-papierniczego, petrochemicznego, chemicznego i maszynowego. W mieście znajduje się stacja kolejowa Mudanjiang.
Nanchang – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Jiangxi, port nad rzeką Gan Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 2 156 849. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 242 281 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego oraz przemysłu elektromaszynowego, chemicznego, papierniczego, porcelanowego, jutowego i spożywczego.
Nanchong – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Syczuan, nad rzeką Jialing Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 202 781. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 7 131 686 mieszkańców. Ośrodek górnictwa, przetwórstwa naftowego, przemysłu maszynowego, spożywczego i rzemiosła. Miasto posiada własny port lotniczy.
Nankin – miasto we wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Jiangsu, port nad rzeką Jangcy, dawna stolica Chin. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 3 389 828. Zespół miejski w 1999 roku liczył 5 295 105 mieszkańców. Ośrodek przemysłowy (rozwinięty przemysł elektroniczny, elektrotechniczny, samochodowy, chemiczny, petrochemiczny i odzieżowy), naukowy (uniwersytety, filia Chińskiej Akademii Nauk, obserwatorium astronomiczne) i turystyczny.
Nanning – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, ośrodek administracyjny regionu autonomicznego Kuangsi, port nad rzeką Yong Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 795 281. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 537 187 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego oraz przemysłu włókienniczego, spożywczego, maszynowego i farmaceutycznego. Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji. W mieście znajduje się stacja kolejowa Nanning.
Nanping – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Fujian. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 169 636. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 017 109 mieszkańców. Ośrodek turystyki oraz przemysłu elektrotechnicznego, elektronicznego, chemicznego, drzewnego i spożywczego.
Nanshan – jedna z siedmiu dzielnic Shenzhen, w prowincji Guangdong, w Chińskiej Republice Ludowej. Powierzchnia dzielnicy wynosi 151 km² i jest zamieszkana przez 2 200 000 mieszkańców. Znajduje się tu park tematyczny Window of the World.
Nantong – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, port przy ujściu Jangcy do Morza Wschodniochińskiego. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 669 054. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 7 859 908 mieszkańców. Ośrodek hafciarstwa oraz przemysłu bawełnianego, elektronicznego, spożywczego, chemicznego i maszyn włókienniczych.
Nanyang – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Henan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 251 782. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 10 373 217 mieszkańców. W pobliżu miasta odkryto skamieniałości jaj dinozaura.
Neijiang – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Syczuan, w Kotlinie Syczuańskiej, port nad rzeką Tuo Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 542 253. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 194 004 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego, metalurgicznego, włókienniczego i papierniczego.
Ngawa (chin. trad. 阿壩藏族羌族自治州, chin. upr. 阿坝藏族羌族自治州, pinyin Ābà Zàngzú Qiāngzú Zìzhìzhōu, tyb. རྔ་བ་བོད་རིགས་དང་ཆང་རིགས་རང་སྐྱོང་ཁུལ་, Wylie nga ba bod rigs dang ch'ang rigs rang skyong khul, ZWPY Ngawa Poirig Qangrig Ranggyong Kü) – prefektura autonomiczna tybetańskiej mniejszości etnicznej i mniejszości etnicznej Qiang w Chinach, w prowincji Syczuan. Siedzibą prefektury jest Barkam. W 1999 roku liczyła 816 465 mieszkańców.
Ningbo – miasto we wschodnich Chinach, w prowincji Zhejiang, port handlowy i rybacki nad Morzem Wschodniochińskim. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 736 240. Zespół miejski w 1999 roku liczył 5 375 864 mieszkańców. Ośrodek przemysłu włókienniczego, młynarskiego, rybnego, maszynowego i celulozowo-papierniczego. W mieście znajduje się stacja kolejowa Ningbo.
Ningxia – region autonomiczny w północnych Chinach. Ningxia graniczy z prowincjami: Shaanxi, Gansu oraz z regionem autonomicznym Mongolia Wewnętrzna. Przez jego terytorium przepływa Żółta Rzeka. Większość obszaru ma charakter pustynny lub półpustynny.
Panjin – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, nad rzeką Liao He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 685 122. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 207 679 mieszkańców.
Panzhihua – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Syczuan, u zbiegu rzek Jinsha Jiang i Yalong Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 457 574. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 033 537 mieszkańców.
Pekin – stolica Chińskiej Republiki Ludowej oraz jedno z czterech miast wydzielonych, podlegające bezpośrednio władzom kraju. Od północy, zachodu i południa graniczy z prowincją Hebei, a od wschodu z miastem wydzielonym Tiencin. Pekin jest drugim, po Szanghaju, miastem Chińskiej Republiki Ludowej pod względem liczby ludności. Miasto wydzielone liczyło 31 grudnia 2009 roku 19 618 368 mieszkańców, z czego samo miasto ok. 8 mln.
Pingdingshan – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Henan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 889 978. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 802 698 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego oraz przemysłu chemicznego, maszynowego, włókienniczego i spożywczego.
Pingxiang – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Jiangxi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 371 596. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 058 004 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego oraz przemysłu maszynowego, papierniczego, ceramiki szlachetnej i spożywczego.
Pingyao – chińskie miasto w prowincji Shanxi, oddalone o około 715 km od Pekinu i 80 km od stolicy prowincji Taiyuan. Podczas rządów dynastii Qing, Pingyao było finansowym centrum Chin. W mieście zachowała się doskonale utrzymana, tradycyjna architektura chińskiego ludu Han, co stało się przyczyną wpisania miasta na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1997 roku.
Pudong, oficjalnie Nowa Dzielnica Pudong – dzielnica we wschodniej części miasta wydzielonego Szanghaj, na wschodnim brzegu rzeki Huangpu. Posiada status specjalnej strefy ekonomicznej. Pierwszy projekt dzielnicy powstał w 1990 roku. Od początku zakładano, że będzie to finansowe i komercyjne centrum Chin. Przez dzielnicę przebiega kolej magnetyczna firmy Transrapid.
Qamdo – miasto w południowo-zachodnich Chinach, w Tybetańskim Regionie Autonomicznym, ośrodek administracyjny prefektury Qamdo, nad rzeką Mekong, przy drodze samochodowej z Chengdu do Lhasy. Posiada ok. 13 tys. mieszkańców. Ośrodek usługowy regionu turystycznego. W mieście rozwinęło się rzemiosło artystyczne. W okolicy występują złoża licznych surowców mineralnych, m. in. węgla kamiennego i rud metali.
Qingdao – miasto we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, w południowo-zachodniej części półwyspu Szantung, port handlowy i rybacki nad zatoką Jiaozhou, nad Morzem Żółtym. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 1 736 114. Zespół miejski w 1999 roku liczył 7 029 707 mieszkańców.
Qingyuan – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 169 484. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 776 847 mieszkańców.
Qinhuangdao – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Hebei, nad Zatoką Liaotuńską. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 833 239. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 644 133 mieszkańców. Ośrodek przemysłu szklarskiego, metalowego i spożywczego, duży port morski. Popularny kurort wypoczynkowy. W mieście znajduje się stacja kolejowa Qinhuangdao.
Qinzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 104 940. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 147 958 mieszkańców.
Qiqihar – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang, port nad rzeką Nen Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 924 737. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 537 279 mieszkańców. Ośrodek przemysłu hutniczego, maszynowego, elektrotechnicznego, chemicznego, drzewnego, spożywczego i mineralnego. W dniach 15–21 kwietnia 2007 roku rozegrano w mieście Mistrzostwa Świata w Hokeju dywizji I, grupy A.
Quanzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Fujian, nad Cieśniną Tajwańską, na północny wschód od miasta Xiamen. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 182 868. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 580 494 mieszkańców. Ośrodek rzemiosła artystycznego oraz przemysł spożywczego, włókienniczego i chemicznego, port żeglugi kabotażowej.
Qufu – miasto na prawach powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, w prefekturze miejskiej Jining. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 627 832. Miasto jest legendarnym miejscem urodzenia Konfucjusza. W Okresie Wiosen i Jesieni było stolicą państwa Lu. Zachowane tu zabytki – Świątynia i Las Konfucjusza oraz Rezydencja Rodu Kong – zostały w 1994 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Region Autonomiczny Kuangsi-Czuang (Kuangsi, Guangxi Zhuang, 广西壮族自治区 \|t=廣西壯族自治區, Guǎngxī Zhuàngzú Zìzhìqū, dosł. Czuański Region Autonomiczny Kuangsi) – region autonomiczny w południowej części Chin. Kuangsi graniczy z prowincjami: Junnan - na zachodzie, Kuejczou - na północy, Hunan - na północnym wschodzie, Guangdong - na południowym wschodzie. Na południowym zachodzie ma wspólną granicę z Wietnamem a od południa przylega do Zatoki Tonkińskiej.
Region Autonomiczny Mongolii Wewnętrznej – region autonomiczny w północnych Chinach obejmujący południowe ziemie historycznej Mongolii. Mongolia Wewnętrzna to jedna z większych jednostek administracyjnych Chin, stanowi aż 12% ich powierzchni, chociaż zamieszkują ją jedynie 24 mln osób. Graniczy z prowincjami Heilongjiang, Jilin, Liaoning, Hebei, Shanxi, Shaanxi i Gansu, a także Regionem Autonomicznym Ningxia. Stolicą Mongolii Wewnętrznej jest Hohhot.
Rizhao – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, nad Morzem Zółtym. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 250 416. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 753 324 mieszkańców.
Sanya – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Hajnan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 170 182. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 462 237 mieszkańców. Uzdrowisko i kąpielisko morskie, liczne sanatoria, luksusowe hotele, muzeum muszli morskich, park motyli, międzynarodowe festiwale, port morski, międzynarodowy port lotniczy. W ostatnich latach znane jako miejsce wyborów Miss (2004) i Mistera World.
Shangrao – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangxi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 412 553. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 256 835 mieszkańców.
Shantou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, port handlowy i rybacki nad Morzem Południowochińskim. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 493 452. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 489 350 mieszkańców. Od 1981 roku Shantou posiada status specjalnej strefy ekonomicznej, a od 1990 roku strefy wolnego handlu.
Shanwei – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 175 646. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 692 579 mieszkańców.
Shaoguan – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, nad rzeką Bei Jiang, w Górach Południowochińskich. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 762 371. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 051 005 mieszkańców. Ośrodek turystyki, górnictwa (węgiel kamiennny), hutnictwa cynku, ołowiu i żelaza oraz przemysłu maszynowego, elektronicznego, chemicznego i włókienniczego.
Shaoshan – miasto na prawach powiatu w Chinach, w prowincji Hunan, w prefekturze miejskiej Xiangtan. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 101 029. W Shaoshan urodził się Mao Zedong, twórca Chińskiej Republiki Ludowej. Miejscowość jest z tego powodu jednym z najważniejszych miejsc związanych z kultem Przewodniczącego, w jego rodzinnym domu mieści się muzeum, a okolica stanowi atrakcję turystyczną.
Shaoxing – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Zhejiang, na południowy wschód od miasta Hangzhou. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 531 398. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 317 003 mieszkańców. Centrum handlu, turystyki, ośrodek przemysłu metalurgicznego, maszynowego, chemicznego, włókienniczego i spożywczego, miasto znane z produkcji wina. W mieście znajduje się stacja kolejowa Shaoxing.
Shaoyang – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Hunan, na południowy zachód od miasta Changsha. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 674 835. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 7 225 313 mieszkańców. Ośrodek rzemiosła (rzeźba w bambusie), hutnictwa żelaza oraz przemysłu maszynowego, nawozów sztucznych i papierniczego żelaza.
Shenyang – miasto w północno-wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Liaoning, stolica Mandżurii. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 3 559 349. Zespół miejski w 1999 roku liczył 8 726 655 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego oraz przemysłu maszynowego, środków transportu, elektrotechnicznego, elektronicznego, mineralnego, skórzanego, włókienniczego, odzieżowego i metalurgicznego. Stolica rzymskokatolickiej archidiecezji.
Shenzhen – miasto w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Guangdong, bezpośrednio graniczące z Hongkongiem. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 1 370 396. Zespół miejski w 2009 roku liczył 8 912 300 mieszkańców. Wielki ośrodek gospodarczy i finansowy (giełda, banki) z rozwiniętym przemysłem informatycznym, elektronicznym, nowych materiałów, urządzeń medycznych, poligraficznym, spożywczym, chemicznym, włókienniczym i maszynowym.
Shijiazhuang – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Hebei. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 2 415 478. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 8 753 957 mieszkańców. Ośrodek przemysłu farmaceutycznego (North China Pharmaceutical Group Corporation), włókienniczego i spożywczego, ważny węzeł komunikacyjny.
Shiyan – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Hubei, w dolinie rzeki Han Shui. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 426 017. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 411 520 mieszkańców. Ośrodek produkcji samochodów ciężarowych i przemysłu spożywczego.
Shizuishan – miasto o statusie prefektury miejskiej w północnych Chinach, w regionie autonomicznym Ningxia, nad rzeką Huang He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 141 027. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 686 738 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego, hutnictwa metali, przemysłu maszynowego, chemicznego, ceramicznego i spożywczego.
Shuangyashan – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 214 007. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 482 989 mieszkańców. Gospodarka oparta głównie na przemyśle wydobywczym (węgiel kamienny), ponadto ośrodek przemysłu metalurgicznego, drzewnego, mineralnego i spożywczego.
Sinciang – region autonomiczny w Chinach. Jest to duży, rzadko zaludniony obszar, pokrywający ok. 1/6 część kraju. Sinciang sąsiaduje z Tybetem od południa, z prowincjami Qinghai i Gansu od południowego wschodu, z Mongolią od wschodu, Rosją od północy, a Kazachstanem, Kirgistanem, Tadżykistanem, Afganistanem, Pakistanem oraz kontrolowanymi przez Indie obszarami Kaszmiru od zachodu. Sinciang zawiera większą część Aksai Chin – regionu, który Indie uznają za część stanu Dżammu i Kaszmir.
Siping – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, na południowy wschód od miasta Changchun. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 649 152. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 229 494 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, środków transportu, elektrotechnicznego, chemicznego, mineralnego, włókienniczego i spożywczego.
Suihua – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 252 734. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 367 543 mieszkańców.
Suzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, port nad Wielkim Kanałem, w delcie Jangcy, w pobliżu jeziora Tai Hu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 5 349 090. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 8 095 432 mieszkańców. Tradycyjny ośrodek handlowy, rzemieślniczy (wyroby z nefrytu, słynne hafty), kulturalny. Rozwinięte hutnictwo żelaza oraz przemysł maszynowy, chemiczny, włókienniczy, spożywczy i wysokich technologii.
Szanghaj – największe miasto w Chinach, położone w delcie rzeki Jangcy, jedno z czterech miast wydzielonych Chińskiej Republiki Ludowej. Szanghaj jest najludniejszym miastem Chin (Chongqing, jako miasto wydzielone ma większą populację, ale na znacznie większym obszarze). Cała jednostka administracyjna liczyła w 2010 roku 23 019 148 mieszkańców. Szanghaj jest największym chińskim ośrodkiem gospodarczym, finansowym i komunikacyjnym, a także trzecim co do wielkości portem morskim na świecie.
Taicang – miasto na prawach powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, w prefekturze miejskiej Suzhou. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 449 253. W 2008 roku całkowity PKB wyniósł 52,8 miliardów RMB (7,6 miliardów USD). PKB per capita osiągnął 79 449 RMB (11 439 USD).
Taishan – miasto na prawach w powiatu w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, w prefekturze miejskiej Jiangmen, na zachód od delty Rzeki Perłowej. W 2000 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 948 716. Ośrodek przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, włókienniczego, spożywczego, chemicznego i ceramicznego.
Taiyuan – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Shanxi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 2 809 501. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 304 023 mieszkańców. Ośrodek hutnictwa żelaza, przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, elektronicznego, chemicznego, włókienniczego, skórzano-obuwniczego, spożywczego, ośrodek szkolnictwa wyższego. Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Taiyuan.
Taizhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 614 932. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 012 600 mieszkańców. Taizhou jest rodzinnym miastem Hu Jintao, przewodniczącego Chińskiej Republiki Ludowej.
Taizhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Zhejiang, przy ujściu rzeki Ling Jiang do Morza Wschodniochińskiego. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 154 458. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 878 620 mieszkańców. Ośrodek różnorodnego przemysłu z rozwijającymi się nowoczesnymi kompleksami agroprzemysłowymi, w tym marikulturą i rybołówstwem.
Tangshan – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, we wschodniej części prowincji Hebei, około 145 km na wschód od Pekinu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 627 819. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 11 022 165 mieszkańców. Miasto stanowi główny ośrodek przemysłowy Kajluańskiego Zagłębia Węglowego. Rozwinięty przemysł wydobywczy (węgiel kamienny), hutniczy, koksochemiczny, maszynowy, cementowy, ceramiczny i włókeinniczy. Tangshan jest ważnym węzłem komunikacyjnym.
Taxkorgan – tadżycki powiat autonomiczny w zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang, w prefekturze Kaszgar. W 2000 roku liczył 30 454 mieszkańców. Siedzibą powiatu jest gmina miejska Taxkorgan. Powiat autonomiczny został utworzony 17 września 1954 roku.
Tianshui – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Gansu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 178 873. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 355 814 mieszkańców. Miasto leży nad rzeką Wei He. We wschodniej części Tianshui znajduje się dworzec kolejowy i port lotniczy.
Tiencin – miasto w Chinach, jedno z czterech miast wydzielonych Chińskiej Republiki Ludowej. Cała jednostka administracyjna liczyła w 2010 roku 10 554 545 mieszkańców, z czego samo miasto Tiencin zamieszkiwało 3 649 387 osób. Wielki ośrodek handlu i przemysłu (elektroniczny, informatyczny, metalurgiczny, samochodowy, maszynowy, stoczniowy, chemiczny, petrochemiczny, włókienniczy i spożywczy). Ważny port w pobliżu ujścia rzeki Hai He do Morza Żółtego.
Tongchuan – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shaanxi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 226 721. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 828 655 mieszkańców.
Tonghua – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, nad rzeką Hun Jiang, w pobliżu granicy z Koreą Północną. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 414 683. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 278 422 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego, rud żelaza i miedzi oraz przemysłu metalurgicznego, maszynowego, w mieście produkowane są wina. W Tonghua urodził się chiński skoczek narciarski Tian Zhandong.
Tongliao – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 270 095. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 072 198 mieszkańców.
Tongling – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Anhui, port nad rzeką Jangcy. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 324 728. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 699 947 mieszkańców. Ośrodek wydobycia i zakładów wzbogacania rud miedzi, hutnictwa metali nieżelaznych i produkcji kwasu siarkowego.
Tongren – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Kuejczou. W 1999 roku prefektura liczyła 3 574 662 mieszkańców. W listopadzie 2011 roku przekształcono prefekturę Tongren w miasto na prawach prefektury.
Tumen – miasto na prawach powiatu w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin. Miasto graniczy z północnokoreańskim Namyang. Granica przebiega wzdłuż rzeki Tumen. Powierzchnia miasta wynosi 1142,65 km². Liczba mieszkańców sięga 130 900, z czego większą część stanowią Koreańczycy (54,8%) oraz Chińczycy Han (42,9%).
Ulanhot – miasto na prawach powiatu w północno-wschodnich Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna, siedziba administracyjna związku Hinggan. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 256 106. Ośrodek hutnictwa żelaza, przemysłu maszynowego, metalowego, skórzanego i tytoniowego.
Wanzhou – dzielnica w centralnej części miasta wydzielonego Chongqing, w Chinach, port nad rzeką Jangcy, przy wejściu w strefę Trzech Przełomów. W 2006 roku liczba mieszkańców dzielnicy wynosiła ok. 1,7 mln. Wanzhou jest ośrodkiem różnorodnego przemysłu i rzemiosła oraz głównym producentem oleju tungowego. Wanzhou było dawniej odrębnym miastem (od 1992 roku o statusie prefektury miejskiej) i nosiło nazwę Wanxian.
Weihai – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, nad Morzem Żółtym. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 174 648. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 462 245 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, włókienniczego, spożywczego i odzieżowego, liczne ośrodki sanatoryjno-wypoczynkowe. Miasto posiada kilka portów handlowych i rybackich oraz międzynarodowy port lotniczy. Przed 1949 rokiem miasto nosiło nazwę Weihaiwei.
Wenzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Zhejiang, nad Morzem Wschodniochińskim. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 885 362. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 7 216 249 mieszkańców. Port handlowy i rybacki oraz duży ośrodek przemysłu skórzano-obuwniczego, elektrotechnicznego, poligraficznego, odzieżowego, szklarskiego, metalowego, tytoniowego i spożywczego, siedziba Chińskiego Instytutu Przemysłu Lekkiego.
Wuchang – dzielnica miasta Wuhan, stolicy chińskiej prowincji Hubei, położona na prawym brzegu rzeki Jangcy, oddzielne miasto do momentu połączenia z Hankou i Hanyang w 1949 roku. Największy w Chinach kompleks instytucji naukowo-badawczych. Wuchang pełni obecnie funkcję centrum administracyjnego i kulturalnego zarówno Wuhanu jak i prowincji Hubei. Wuchang był najstarszym miastem spośród trzech, z których utworzono Wuhan.
Wuhan – miasto w środkowych Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Hubei, największy port śródlądowy w kraju nad rzeką Jangcy. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 4 343 546. Zespół miejski w 1999 roku liczył 7 401 933 mieszkańców.
Wuhu – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Anhui, nad rzeką Jangcy. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 513 241. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 187 486 mieszkańców. Ośrodek przemysłu metalurgicznego, maszynowego, precyzyjnego, włókienniczego, spożywczego i stoczniowego.
Wuxi – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, port nad Wielkim Kanałem, w pobliżu jeziora Tai Hu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 243 036. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 334 222 mieszkańców. Ośrodek kultury, szkolnictwa wyższego, przemysłu włókienniczego, maszynowego, odzieżowego, spożywczego i wysokich technologii oraz wyrobu figurek z gliny, uzdrowisko i ośrodek wypoczynkowy. Miasto posiada własny port lotniczy.
Wuzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi, port nad rzeką Xi Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 271 835. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 799 452 mieszkańców. Ośrodek przemysłu chemicznego, drzewnego, spożywczego, stoczniowego i nowoczesnych technologii. Miasto posiada własny port lotniczy.
Xiamen – miasto portowe w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Fujian, nad Cieśniną Tajwańską. W 2010 roku liczba mieszkańców strefy zurbanizowanej wynosiła 636 548. Zespół miejski w 1999 roku liczył 1 289 876 mieszkańców. Ośrodek przemysłu wysokich technologii, elektronicznego, maszynowego, metalowego, chemicznego, petrochemicznego, rybnego, włókienniczego i stoczniowego. W mieście eksploatowane są piaski nadmorskie (m. in.
Xiangtan – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Hunan, port nad rzeką Xiang Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 668 990. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 804 520 mieszkańców. Ośrodek hutnictwa żelaza i stali oraz przemysłu maszynowego, metalowego, elektrotechnicznego, taboru kolejowego, chemicznego, włókienniczego i spożywczego.
Xiangyang – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Hubei. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 468 606. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 770 528 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego, włókienniczego i samochodowego.
Xianyang – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shaanxi, 25 km na północny zachód od Xi'anu, nad rzeką Wei He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 118 112. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 839 236 mieszkańców. Miasto było stolicą dynastii Qin (221-206 p.n.e.).
Xichang – miasto na prawach powiatu w południowo-środkowych Chinach, w prowincji Syczuan, siedziba administracyjna prefektury autonomicznej Liangshan. W 2000 roku miasto liczyło ok. 615 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego, metalowego i hutniczego, centrum handlowe regionu rolniczego, a także ośrodek turystyki oraz tradycji i kultury grupy etnicznej Yi. Xichang jest ważnym węzłem drogowym i kolejowym, miasto posiada także własny port lotniczy.
Xicheng – dzielnica Pekinu obejmująca zachodnią część centrum miasta. Zajmuje 45,5 km² i liczy 1 233 000 mieszkańców (2000). Dzielnica podzielona jest na 15 poddzielnic. W lipcu 2010 roku do Xicheng włączona została dawna dzielnica Xuanwu.
Xigazê – miasto na prawach powiatu w południowo-zachodnich Chinach, w Tybetańskim Regionie Autonomicznym, siedziba prefektury Xigazê. W 2000 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 99 863. Ważny ośrodek kulturalny, ekonomiczny, religijny i polityczny. W pobliżu miasta znajduje się klasztor Taszilunpo, dawna siedziba panczenlamów. Miasto Xigazê jest drugim co do wielkości miastem Tybetu. Położone na wysokości 3870 metrów. Powstało u ujścia rzeki Nianchu He (Nyang Chu) do rzeki Yarlung Zangbo.
Xigazê – prefektura w południowej części Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, w Chinach. W 1999 roku prefektura liczyła 629 697 mieszkańców. Region graniczy z Nepalem, Bhutanem i Indiami. Jej nazwa pochodzi od głównego centrum administracyjnego czyli miasta Xigazê. Oprócz miasta Xigazê na terenie prefektury położone są także: Tingri (w powiecie Tingri), Nyalam (w powiecie Nyalam), Gyangzê (w powiecie Gyangzê).
Xilinhot – miasto na prawach powiatu w północnych Chinach, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna, nad rzeką Xilin Gol. Ośrodek administracyjny związku Xilin Gol. W 2010 roku liczyło 129,5 tys. mieszkańców. Ośrodek przetwórstwa ropy naftowej i gazu ziemnego, przemysłu spożywczego, skórzanego i wełnianego. Miasto posiada własny port lotniczy.
Xingtai – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Hebei. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 748 789. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 511 775 mieszkańców. Xingtai, którego początki sięgają co najmniej XVI wieku p.n.e. , jest najstarszym miastem w północnych Chinach.
Xining – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, na Wyżynie Tybetańskiej, nad rzeką Huang Shui, ośrodek administracyjny prowincji Qinghai. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 765 485. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 751 487 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego, wełnianego, maszynowego, metalowego i elektronicznego. Położone w historycznej tybetańskiej prowincji Amdo.
Xinxiang – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Henan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 743 854. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 331 760 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego i włókienniczego.
Xinzheng – miasto na prawach powiatu w środkowych Chinach, w prowincji Henan, w prefekturze miejskiej Zhengzhou. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 608 567. W 1977 roku na terenie miasta archeolodzy odnaleźli grupę neolitycznych osad z okresu VI-V tysiąclecia p.n.e. W mieście urodził się poeta z czasów dynastii Tang Bai Juyi i mistrz chan Nanquan Puyuan.
Xuancheng – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Anhui. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 126 996. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 742 315 mieszkańców.
Xuzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, nad Fei Huang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 336 626. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 8 775 334 mieszkańców. Ośrodek handlu, szkolnictwa wyższego, hutnictwa żelaza oraz przemysłu maszynowego, chemicznego, materiałów budowlanych, włókienniczego, odzieżowego i spożywczego. Miasto posiada własny port lotniczy.
Yanbian – koreańska prefektura autonomiczna w Chinach, w prowincji Jilin. Siedzibą prefektury jest Yanji. W 1999 roku liczyła 2 185 597 mieszkańców. Współczynnik urbanizacji prefektury Yanbian w 2002 roku wynosił 55%. Prefektura jest jednym z najważniejszych ośrodków dawnego koreańskiego kręgu kulturowego z okresu państw Goguryeo oraz Balhae. 3 września 1952 roku w Yanji utworzono Autonomiczny Koreański Okręg Yanbian, którego przewodniczącym został wybrany miejscowy sekretarz KPCh – Zhu Dehai.
Yancheng – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, w pobliżu Morza Żółtego, port nad rzeką Chuanchang He i Kanałem Tongyu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 631 085. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 153 603 mieszkańców. Ośrodek przemysłu włókienniczego, odzieżowego, spożywczego, chemicznego, samochodowego, maszynowego, elektrotechnicznego i elektronicznego, ponadto w Yancheng wytwarzane są tradycyjne wyroby z soli.
Yangquan – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Shanxi, niedaleko miasta Taiyuan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 433 675. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 267 670 mieszkańców. Ośrodek wydobycia węgla kamiennego, pirytów, rud żelaza, rozwinięte hutnictwo żelaza oraz przemysł metalowy, maszynowy i chemiczny.
Yangshuo – powiat w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi, w prefekturze miejskiej Guilin. W 2000 roku liczył ok. 265 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną powiatu jest gmina miejska Yangshuo. Powiat odnacza się dużym nagromadzeniem krasowych ostańców, stanowiących atrakcję turystyczną (spływy rzeką Li, możliwości uprawiania wspinaczki, zwiedzanie pobliskich jaskiń, połowy ryb z kormoranami, itd.).
Yangzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, nad Wielkim Kanałem. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 541 986. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 473 924 mieszkańców. Ośrodek handlu i usług, szkolnictwa wyższego, turystyki oraz przemysłu elektronicznego, elektrotechnicznego, precyzyjnego, chemicznego, włókienniczego i odzieżowego, ponadto wyrób instrumentów muzycznych, rzemiosło artystyczne isłynne herbaciarnie.
Yanji – miasto na prawach powiatu w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, siedziba koreańskiej prefektury autonomicznej Yanbian. Główny ośrodek handlu w regionie rolniczym, a także ośrodek przemysłu spożywczego, drzewnego, włókienniczego, farmaceutycznego, elektronicznego i urządzeń elektrycznych. Centrum kulturalne dla ludności koreańskiej (m. in. rozgłośnia radiowa i gazety w języku koreańskim). Miasto Yanji leży na u podnóża Gór Wschodniomandżurskich, w ich północnej części.
Yantai – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, ważny port nad Morzem Żółtym. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 811 224. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 447 873 mieszkańców. Ośrodek regionu sadowniczego i uprawy winorośli, rozwinięty przemysł spożywczy, włókienniczy, odzieżowy, skórzany, chemiczny i elektromaszynowy. Stolica diecezji rzymskokatolickiej. Przed II wojną światową miasto znane było na Zachodzie jako Czyfu (ang.
Yibin – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Syczuan, w Kotlinie Syczuańskiej, port nad Jangcy, przy ujściu rzeki Min Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 242 265. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 040 769 mieszkańców. Ośrodek przemysłu chemicznego, spożywczego, papierniczego, maszynowego, włókienniczego, elektronicznego i hutniczego metali nieżelaznych.
Yichang – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Hubei, port nad rzeką Jangcy. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 483 391. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 993 071 mieszkańców. Ośrodek turystyki oraz przemysłu spożywczego, papierniczego, cementowego, chemicznego. W dzielnicy Yiling znajduje się Zapora Trzech Przełomów. Miasto posiada własny port lotniczy. W mieście znajduje się stacja kolejowa Yichang.
Yichun – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang, u podnóża Małego Chinganu, nad rzeką Sungari. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 156 836. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 313 335 mieszkańców. Jeden z głównych ośrodków produkcji drewna w Chinach, ponadto przemysłu spożywczego i materiałów budowlanych. 9 kilometrów od centrum miasta znajduje się lotnisko Yichun Lindu.
Yichun – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangxi, nad rzeką Yuan Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 154 124. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 058 004 mieszkańców. Ośrodek handlu a także przemysłu spożywczego, drzewnego, chemicznego i maszynowego, w pobliżu Yichun znajdują się złoża boksytów, rud wolframu, cynku, miedzi i złota.
Yinchuan – miasto o statusie prefektury miejskiej w północnych Chinach, ośrodek administracyjny regionu autonomicznego Ningxia, w dolinie rzeki Huang He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 492 741. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 953 832 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, petrochemicznego, hutniczego, gumowego, cukrowniczego i włókienniczego.
Yingkou – miasto o statusie prefektury miejskiej w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Liaoning, największy w regionie zespół portowy nad Morzem Żółtym, przy ujściu rzeki Liao He. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 623 451. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 242 523 mieszkańców.
Yining, dawniej Kuldża – miasto na prawach powiatu w północo-zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Sinciang, siedziba administracyjna kazachskiej prefektury autonomicznej Ili. W 2000 roku liczyło ok. 357,5 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu skórzanego, spożywczego, włókienncizego, rzemiosła oraz centrum handlu dla regionu rolniczego. Miasto posiada port lotniczy i połączenie drogowe z głównymi miastami regionu oraz z Kazachstanem.
Yitong – mandżurski powiat autonomiczny w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Jilin, w prefekturze miejskiej Siping. W 1999 roku liczył 473 842 mieszkańców. Powiat otrzymał status powiatu autonomicznego 30 sierpnia 1988 roku.
Yueyang – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Hunan, nad jeziorem Dongting Hu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 524 068. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 206 257 mieszkańców.
Yulin – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi, nad rzeką Lian Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 146 914. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 5 632 997 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego, elektromaszynowego i chemicznego.
Yulin – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shaanxi, na skraju pustyni Ordos. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 91 980. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 177 383 mieszkańców. Ośrodek przemysłu włókienniczego, spożywczego i metalowego, znajduje się tam Instytut Badań Pustynnych. Miasto posiada własne lotnisko.
Yuncheng – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Shanxi. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 210 640. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 776 269 mieszkańców. W pobliżu Yunchengu władze, kosztem 280 mln yuanów, wybudowały fałszywy system irygacyjny. Oszustwo ujawnił dziennikarz Gao Qinrong, w efekcie czego spędził w więzieniu 8 lat.
Zhangjiakou – miasto o statusie prefektury miejskiej w Chinach, w prowincji Hebei, na północny zachód od Pekinu. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 857 555. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 436 907 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, hutniczego, elektrotechnicznego, spożywczego i włókienniczego.
Zhangzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Fujian. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 683 716. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 454 861 mieszkańców. Ośrodek turystyki, szkolnictwa wyższego, przemysłu spożywczego, włókienniczego, chemicznego, maszynowego, metalowego, precyzyjnego i elektronicznego, w okolicy miasta znajdują się tereny rolnicze (m. in.
Zhaotong – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Junnan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 112 468. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 779 437 mieszkańców.
Zhengzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowo-wschodnich Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Henan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 2 014 810. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 153 573 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego oraz przemysłu włókienniczego, spożywczego, maszynowego, środków transportu, elektronicznego i wysokich technologii, miasto posiada własny port lotniczy. W mieście znajduje się stacja kolejowa Zhengzhou.
Zhenjiang – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, port w miejscu przecięcia rzeki Jangcy z Wielkim Kanałem. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 635 213. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 2 661 699 mieszkańców. Ośrodek szkolnictwa wyższego, handlu oraz przemysłu spożywczego, włókienniczego, chemicznego, celulozowo-papierniczego, maszynowego i metalurgicznego.
Zhongshan – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, w delcie Rzeki Perłowiej. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 355 546. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 1 319 978 mieszkańców. Ośrodek turystyki, handlu i przemysłu cukrowniczego, maszynowego oraz elektronicznego, port handlowy.
Zhucheng – miasto na prawach powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, w prefekturze miejskiej Weifang. W 1999 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 1 052 603. W okolicach miasta Zhucheng znaleziono największe na świecie złoże szczątków dinozaurów.
Zhuhai – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Guangdong, w delcie Rzeki Perłowej, przy granicy z Makau. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 554 443. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 714 043 mieszkańców. Miasto posiada status specjalnej strefy ekonomicznej.
Zhumadian – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Henan. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 315 210. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 8 023 855 mieszkańców.
Zhuzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Hunan, na północny wschód od Changsha, port nad rzeką Xiang Jiang. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 703 888. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 771 410 mieszkańców. Ośrodek przemysłu maszynowego, włókienniczego, nawozów sztucznych, spożywczego, szklarskiego, fabryka lokomotyw elektrycznych.
Zibo – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 674 380. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 4 057 240 mieszkańców. Ośrodek regionu górniczego (węgiel kamienny, boksyty, piryty, rudy żelaza) oraz przemysłu jedwabniczego, odzieżowego, metalowego, maszynowego, petrochemicznego, elektrotechnicznego, elektronicznego i spożywczego.
Zigong – miasto o statusie prefektury miejskiej w środkowych Chinach, w prowincji Syczuan, w Kotlinie Syczuańskiej. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 684 157. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 3 159 112 mieszkańców. Miasto ma dobrze rozwinięte linie drogowe i kolejowe. Charakterystyczną cechą Zigongu jest wysoko rozwinięta eksploatacja soli z solanek.
Zunhua – miasto na prawach powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Hebei, w prefekturze miejskiej Tangshan, u podnóży Yan Shan. W 2000 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 683 662. Ośrodek przetwórstwa rolno-spożywczego, przemysłu chemicznego, metalowego, a także wyrobu biżuterii
Zunyi – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w prowincji Kuejczou. W 2010 roku liczba mieszkańców miasta wynosiła 554 597. Prefektura miejska w 1999 roku liczyła 6 848 451 mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego, chemicznego, elektromaszynowego, włókienniczego, rozwinięte hutnictwo metali nieżelaznych. Miasto posiada własne lotnisko i uniwersytet.

Jeziora i rzeki na mapie Chin
Aksu He – rzeka w regionie autonomicznym Sinciang, w Chinach, mająca 224 km długości. Aksu He ma swoje źródła we wschodniej części Kirgistanu, w górach Tienszan, w pobliżu granicy z Chinami. Rzeka płynie najpierw na zachód, następnie na południe, by wpłynąć do rzeki Tarym w Kotlinie Kaszgarskiej. Największym miastem przez które przepływa Aksu He jest Aksu, a jej największym dopływem jest Toxkan He. Aksu He jest jedynym stałym dopływem rzeki Tarym, który zasila ją przez cały rok.
Argun (ros. Аргунь, Arguń, chiń. 额尔古纳河, É'ěrgǔnà Hé, w górnym biegu znana też pod nazwą 海拉尔河, Hǎilā'ěr Hé) – rzeka w Chinach i Rosji, częściowo stanowiąca granicę między tymi państwami. Po połączeniu z rzeką Szyłką tworzy Amur. Długość: 1620 km Powierzchnia dorzecza: 169,7 tys. km²
Bosten Hu - największe słodkowodne jezioro w północno-zachodniej części Chin, w regionie autonomicznym Sinciang, w południowo-wschodnim Tienszanie . Położone na wysokości 1048 m, powierzchnia wynosi ok. 1019 km², głębokość maksymalna do 16 m, objętość 99 x10 m .
Chanka, ros. Oзеро Ханка, chin. upr. 兴凯湖, chin. trad. 興凱湖, pinyin Xīngkǎi Hú – przepływowe jezioro w dalekowschodniej części Azji, położone na pograniczu Rosji i Chin, na północ od Władywostoku . Leży na wysokości 68 m n.p.m. Powierzchnia jeziora wynosi średnio 4190 km² (jednak występują duże sezonowe wahania od 4000 do 4400 km²), z których 3030 km² leży w granicach Rosji, a pozostała część – 1160 km² w Chinach. Głębokość jeziora dochodzi do 10,6 m, średnio waha się od 1 do 3 m.
Cieśnina Hajnańska – cieśnina Morza Południowochińskiego, między półwyspem Leizhou a wyspą Hajnan, łączy Morze Południowochińskie z Zatoką Tonkińską. Ma długość ponad 90 km i szerokość od 18,5 km do ok. 50 km. Głębokość maksymalna wynosi 108 m. Głównym portem nad cieśniną jest Haikou.
Dian Chi, nazywane również Kunming Hu – słodkowodne jezioro w południowych Chinach, w prowincji Junnan, w pobliżu miasta Kunming. Leży na wysokości 1886,35 m n.p.m. , zajmuje powierzchnię 297,9 km², ma objętość ok. 1,1 km³ a jego głębokość maksymalna sięga 5,87 m. Największe pod względem powierzchni jezioro Junnanu.
Dongting Hu – jezioro na południowym wschodzie Chin w prowincji Hunan na Nizinie Cianghańskiej. Drugi co do wielkości zbiornik słodkowodny Chin, dawniej o powierzchni 3900 km² i głębokości do 31 m. Leży na wysokości 34,5 m n.p.m. Dongting Hu jest naturalnym zbiornikiem retencyjnym, który zapobiega wylewaniu wpadających do niego rzek, w tym największej: Jangcy. Jezioro w przeszłości znajdowało się w obrębie wielkiej krainy bagien zwanej Yunmong.
Er Hai – słodkowodne jezioro w południowych Chinach, w prowincji Junnan, w pobliżu miasta Dali. Leży na wysokości 1974 m n.p.m. , zajmuje powierzchnię 249 km², ma objętość ok. 2,5 km³ a jego głębokość maksymalna sięga 20,7 m. Jest to drugie pod względem powierzchni jezioro Junnanu. Jezioro jest siedliskiem kilku endemicznych gatunków karpia. Rybolówstwo stanowi tradycyjne źródło utrzymania miejscowego ludu Bai, stosującego do tej pory technikę połowów z wykorzystaniem kormoranów. Przypisy
Gaoyou Hu - jezioro w Chinach, w prowincji Jiangsu o powierzchni 775 km² oraz głębokości 3,2 m. Przez to jezioro przepływa rzeka Huai He. Jezioro Gaoyou reguluje wody powodziowe, a także jest ono wykorzystywane do rybołówstwa, połowu ślimaków oraz hodowli kaczek.
Hai He, dawniej zwana Bai He (chin. 白河, pinyin Bái Hé, w starszej transkrypcji Peiho) – rzeka we wschodnich Chinach. Uchodzi do zatoki Pohaj Morza Żółtego. Powstaje z połączenia pięciu rzek, które łączą się przed miastem Tianjin (Tiencin). Powierzchnia dorzecza wynosi 265 tysięcy km. W Tianjin, poprzez Wielki Kanał łączy się z rzekami Huang He i Jangcy.
Huangpu Jiang – rzeka we wschodnich Chinach, w mieście Szanghaj, południowy dopływ Jangcy. Wypływa z jeziora Dianshan Hu. Liczy 114 km długości, średnia głębokość wynosi 8 m, maksymalna 22 m, w środkowym biegu ma 300-400 m szerokości, a u ujścia ok. 800 m szerokości. Rzeka dzieli Szanghaj na dwie części: Puxi (na zachód od Pu) i Pudong (na wschód od Pu). Puxi to dawny Szanghaj, a Pudong to nowe centrum biznesowe.
Hulun Nur – słodkowodne jezioro w północnych Chinach, leżące w północnej części Mongolii Wewnętrznej. Największe jezioro Mongolii Wewnętrznej i piąte jezioro Chin pod względem powierzchni. Leży na wysokości 545 m n.p.m. i ma objętość 131,3x10 m. Głębokość i powierzchnia zmienna, w zależności od pory roku i opadów. Normalnie powierzchnia wynosi 2339 km² (według innych źródeł w porę niskiej wody około 1100 km²), maksymalna głębokość waha się sezonowo od 9 do 15 m.
Huma He – rzeka w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Heilongjiang, prawy dopływ Amuru. Liczy 435 km a powierzchnia jej dorzecza wynosi 23 900 km². Źródła znajdują się w północnej części Wielkiego Chinganu. Brzegi są porośnięte głównie tajgą. Rzeka zasilana jest przede wszystkim opadami deszczu. W okresie letnim zdarzają się powodzie, natomiast w zimie rzeka miejscami zamarza. Wykorzystywana jest do spławu drewna.
Jezioro Tangjiashan - największe z jezior osuwiskowych powstałych w Syczuanie po trzęsieniu ziemi w 2008 roku. Gruz i błoto zablokowały bieg rzeki Jian Jiang, której wody rozlały się po okolicy, zagrażając miejscowej ludności. Nazwa pochodzi od pobliskiej góry Tangjia Shan. 24 maja 2008 poziom wody podniósł się o 2 metry w ciągu jednego dnia, osiągając głębokość 23 metrów. Do 27 maja 2008 ewakuowano więcej niż 100 tys.
Jialing Jiang – rzeka w Chinach, w prowincji Gansu, lewy dopływ Jangcy. Jej źródła znajdują się w górach Qin Ling. Długość rzeki wynosi ok. 1119 km, a powierzchnia jej dorzecza to 159,7 tys. km². Przepływa przez Nanchong i Chongqing. W jej dorzeczu, między Nanchong i Hechuan, znajdują się złoża ropy naftowej.
Kaszgar – rzeka w zachodnich Chinach, w regionie Sinciang. Jej potoki źródłowe znajdują się w Górach Ałajskich, Górach Zaałajskich i Kunlunie. Długość rzeki od źródeł wynosi ok. 765 km, z czego przez terytorium Chin przepływa 685 km, powierzchnia jej dorzecza to 90 tys. km². W dolnym biegu płynie przez Kotlinę Kaszgarską. Przy wysokim stanie wód uchodzi do Jarkend-darii, przy niskim stanie wód ginie w piaskach pustyni Takla Makan. Wykorzystywana do irygacji.
Kuku-nor – słone, bezodpływowe jezioro pochodzenia tektonicznego w Chinach, w prowincji Qinghai. Zajmuje powierzchnię ok. 4,5 tys. km² i leży na wysokości 3196 m n.p.m. , jego maksymalna głębokość to 33 m Jezioro położone jest w tektonicznym zagłębieniu Wyżyny Tybetańskiej, w górach Qilian Shan, pomiędzy pasmem Datong Shan na północy a Qinghai Nanshan na południu. Zasilane jest 23 rzekami i strumieniami, z których największą jest Buh He. Jezioro stopniowo zanika, kiedyś miało powierzchnię ok.
Liao He – rzeka w północno-wschodnich Chinach, uchodzi do Zatoki Liaotuńskiej na Morzu Żółtym. Jej źródła znajdują się w górach Qilaotu Shan. Długość rzeki wynosi 1430 km, a powierzchnia jej dorzecza to 219 tys. km². Przepływa przez Nizinę Mandżurską, przez miejscowości Tonghua i Yingkou.
Lugu Hu – wysokogórskie jezioro w południowo-zachodnich Chinach pomiędzy prowincjami Yunnan i Syczuan. Posiada powierzchnię 48,5 km. Położone jest na wysokości 2685 m npm. Maksymalna głębokość 93,5 m.
Min Jiang – rzeka w Chinach o długości 793 km, w prowincji Syczuan, uchodząca do rzeki Jangcy. Powierzchnia dorzecza wynosi ok. 133 500 km². Na rzece znajduje się system irygacyjny w Dujiangyan, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Nam Co - jezioro słone w Tybetańskim Regionie Autonomicznym w Chinach. Jezioro leży u podnóża gór Nienczen Tangla, na wysokości 4718 m n.p.m. , powierzchnia jeziora wynosi 1940 km², co czyni je drugim pod względem wielkości słonym jeziorem Chin. Według najnowszych badań maksymalna głębokość jeziora wynosi 125 m. W późnym plejstocenie jezioro Nam Co tworzyło razem jeziorem Siling Co jeden zbiornik wodny o powierzchni ok. 28900 km².
Rzeka Czarna – rzeka w Wietnamie i Chinach, prawy dopływ Rzeki Czerwonej w wietnamskim regionie Północno-Zachodnim, na granicy prowincji Lai Châu i Điện Biên. Powstaje w Chinach, w górach prowincji Junnan, z połączenia rzek Bǎbiān Jiāng (把邊江) i Āmò Jiāng (阿墨江). Rzeka Czarna jest największym dopływem Rzeki Czerwonej i wpada do niej w prowincji Phú Thọ. Na Rzece Czarnej znajdują się dwie wielkie hydroelektrownie.
Rzeka Perłowa – rzeka w południowych Chinach, uchodząca do Morza Południowochińskiego. Nazwa rzeki pochodzi od występujących w niej licznie w przeszłości perłopławów. Rzeka Perłowa jest rozległym systemem tworzonym przez wspólne deltowe odnogi rzek Xi Jiang, Bei Jiang i Dong Jiang. Czasem nazwy tej używa się tylko w odniesieniu do Xi Jiang. Łączna długość całego systemu wód składających się na Rzekę Perłową wynosi 4475 kilometrów, z czego ponad 3000 jest żeglowne.
Sayram Hu – słono-gorzkie jezioro bezodpływowe pochodzenia tektonicznego w północno-zachodnich Chinach, w regionie autonomicznym Xinjiang, w górach Borohoro Shan, ok. 90 km na południowy zachód od miasta Bole. Leży na wysokości 2071,9 m n.p.m. , zajmuje powierzchnię ok. 453 km² i ma objętość ok. 21 km³. Głębokość maksymalna wynosi 86 m. Jezioro powstało ok. 70 mln lat temu.
Tai Hu – jezioro w prowincji Jiangsu we wschodniej części Chińskiej Republiki Ludowej. Jest to trzecie pod względem wielkości jezioro słodkowodne Chin. Powierzchnia jeziora to 2420 km², objętość 48,7x10 m, maksymalna głębokość to 4,8 m. Jezioro położone jest na wysokości 3 m n.p.m.. Uważa się, że jezioro to było w przeszłości laguną, która w holocenie została odcięta od morza. W dewonie w rejon dzisiejszego jeziora uderzył meteoryt tworząc krater impaktowy, którego ślady są wciąż zachowane.
Tarym (chin. 塔里木河, Tǎlǐmù Hé, ujgur. تارىم دەرياسى, Tarim däryasi) - rzeka w zachodnich Chinach, w bezodpływowej Kotlinie Kaszgarskiej. Długość - 2030 km, powierzchnia zlewni - 951,5 tys. km². Tarym powstaje z połączenia Jarkend-darii, Kaszgaru, Aksu He i Hotan He we wschodniej części Gór Ałajskich. Rzeka przepływa przez północną część Kotliny Kaszgarskiej, od jej nazwy zwanej również Kotliną Tarymską, i płynie na wschód wzdłuż północnego skraju pustyni Takla Makan.
Ussuri – rzeka w Azji. Płynie w Rosji i Chinach. Źródła na wysokości 1682 m n.p.m. na stokach góry Śnieżnej w górach fałdowych Sichote Aliń i uchodzi do Amuru, jako jego prawy dopływ. Długość 897 km przy powierzchni dorzecza 193 000 km². Przepływ u ujścia 1150 m³/sek. W marcu 1969 status wysp na Ussuri był przyczyną konfliktu radziecko-chińskiego. Większe miejscowości nad Ussuri: Czugujewka, Kirowski, Lesozawodzk.
Yalong Jiang – rzeka w centralnej części Chin, lewy dopływ Jangcy. Jej źródła znajdują się w Kunlunie. Długość rzeki wynosi 1324 km, a powierzchnia jej dorzecza to 144 tys. km².
Zatoka Liaotuńska – zatoka u wybrzeży północno-wschodnich Chin na Morzu Żółtym, stanowi część Zatoki Pohaj. Wcina się na ok. 220 km w głąb lądu, szerokość do 175 km, głębokość do 50 m. Uchodzi do niej rzeka Liao He. Największe miasto i port nad zatoką to Yingkou.

Góry i łańcuchy górskie na mapie Chin
Ałtaj – system górski w Azji Środkowej, na terytorium Rosji, Kazachstanu, Chin i Mongolii. Rozciąga się na długości ponad 2000 km od równin pustyni Gobi ku północnemu zachodowi, rozszerzając się w części zachodniej. Ałtaj dzieli się na trzy części: Ałtaj właściwy (wysoki) – część północno-zachodnia rozczłonkowana na nieregularne pasma o układzie palczastym poprzedzielane wyżynami i dolinami rzek. Wznosi się średnio na wysokość 3,5–4 tys. m n.p.m. , a najwyższe pasma mają rzeźbę alpejską.
Changtse – siedmiotysięcznik w paśmie Himalajów. Leży w Chinach na terenie Tybetu, niedaleko granicy z Nepalem. Changtse jest połączony z Everestem przełęczą Chang La (7020 m). Changtse jest 45tym szczytem Ziemi. Pierwszego wejścia na szczyt dokonał 3 października 1982 r. Johan Taks. Holenderski wspinacz dokonał tego mimo braku zezwolenia na wspinaczkę.
Chomo Lonzo lub Lhamalangcho – szczyt na terytorium Tybetu w Himalajach Wysokich, ok. 5 km na północny wschód od Makalu. Chomo Lonzo posiada trzy wyraźne wierzchołki: południowy, najwyższy (wysokość między 7790 a 7818 m), centralny (wysokość między 7540 a 7565 m), północny (wysokość ok. 7200 m). Pierwszego wejścia dokonali dwaj francuscy wspinacze Jean Couzy i Lionel Terray 30 października 1954 r. Dokonali tego drogą przez południowo-zachodni grzbiet.
Czo Oju – ośmiotysięcznik w głównej grani Himalajów Wysokich, na północny zachód od Mount Everestu, na granicy chińsko-nepalskiej. Indyjska Służba Topograficzna, mimo wykonania przez Brytyjczyków ogromu prac geodezyjnych podczas pomiarów Indii, nie przypisała Czo Oju żadnego numeru. Wydawało się bowiem, że góra ta jest niższa w porównaniu z gigantami widniejącymi na horyzoncie Nepalu od Makalu aż po Dhaulagiri. Później szczyt ten oznaczono numerem T45.
Dabie Shan - góry we wschodnich Chinach, na granicy prowincji Anhui, Hubei i Henan, rozciągające się na długości ok. 250 km. Najwyższym szczytem jest Tiantangzhai, którego wysokość wynosi 1729 m n.p.m. Występują tam resztki lasów monsunowych oraz zarośla bambusowe, południowe stoki są wykorzystywane pod tarasową uprawę zbóż i herbaty. Góry stanowią barierę klimatyczną dla chłodnych mas powietrza z północy.
Emei Shan – masyw górski w Chinach, w prowincji Syczuan, jedna z czterech chińskich świętych gór buddyzmu. Wznosi się na wysokość 3099 m. W 1996 roku wraz z rzeźbą Wielkiego Buddy z Leshan została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Wierzchołek Emei Shan często góruje ponad warstwą chmur, zalegających w niższych partiach góry ze względu na panujący tam wilgotny klimat.
Gurla Mandhata, Naimona'nyi lub Memo Nani (chiń. 納木那尼峰 Nàmùnàní Fēng) – siedmiotysięcznik w paśmie Himalajów. Leży w Chinach na terenie Tybetu, nad jeziorem Manasarowar, niedaleko świętej góry Kajlas. Pod względem wysokości jest to 34 szczyt Ziemi. Pierwszego wejścia na szczyt dokonali w 1985 r. wspinacze z ekspedycji chińsko-japońskiej: Cirenuoji, Jiabu, Jin Junxi, K. Matsubayashi, Song Zhiyu, K. Suita, Y. Suita i T. Wada.
Gyachung Kang (nep. ग्याचुङ्काङ, Gyāchung Kāng, chin. 格重康峰, Gézhòngkāng Fēng) – szczyt w Himalajach. Leży na granicy Chin i Nepalu. Jest to najwyższy siedmiotysięcznik na świecie i piętnasty szczyt Ziemi (ex aequo z Gaszerbrum III). Jest tez najwyższym szczytem między Czo Oju (8188 m) a Mount Everest (8848 m). Pierwszego wejścia dokonali Yukihiko Kato, Kiyondo Sakeisawa, Kuzunari Yasuhisa i Pasang Phutar 10 kwietnia 1964 r.
Hua Shan – góra w prowincji Shaanxi, w Chinach, leżąca ok. 100 km na wschód od miasta Xi'an, w pobliżu miasta Huayin. Zaliczana jest do pięciu wielkich gór taoizmu i od wieków ma duże znaczenie religijne. Góra ma pięć głównych szczytów, z których największy – Szczyt Południowy – osiąga wysokość 2160 m n.p.m.
Huang Shan – pasmo górskie w południowej części prowincji Anhui we wschodnich Chinach. Budują je masy skalne wypiętrzone z dna pradawnego morza w erze mezozoicznej, około 100 milionów lat temu, natomiast sama rzeźba gór jest wynikiem działalności lodowców w czwartorzędzie. Najbujniejsza roślinność występuje poniżej 1100 m n.p.m. , a drzewa rosną do górnej granicy lasu na wysokości 1800 m n.p.m.
Kajlas – szczyt w paśmie Gangdisê w Transhimalajach na Wyżynie Tybetańskiej, wierzchołek wznosi się na wysokość 6714 m. n.p.m. . Leży w Chinach, w Tybecie. W pobliżu położone są jeziora Manasarowar i Rakshastal. U podnóża znajdują się źródła dłuższych rzek w Azji: Indusu i jego dopływu Satledź oraz Brahmaputry. Jest to święte miejsce dla wyznawców czterech religii: hinduizmu, buddyzmu, dżinizmu i bön. Hinduiści wierzą, że jest to siedziba boga Śiwy.
Karakorum – przełęcz we wschodniej części gór Karakorum, na granicy chińsko-indyjskiej, łącząca indyjski stan Dżammu i Kaszmir z regionem autonomicznym Sinciang należącym do Chińskiej Republiki Ludowej. Przełęcz znajduje się na wysokości 5575 m n.p.m. , prowadzi przez nią stary szlak komunikacyjny, biegnący od miasta Leh w dolinie górnego Indusu do miasta Jarkend w dolinie Jarkend-darii, w Kotlinie Kaszgarskiej.
Kongur Tagh (chiń. 公格尔山 – Gōnggé'ěr Shān, ujgur. قوڭۇر تاغ – trl. Kongur Tag, Kongur Taĝ, Kongur Tagh) - szczyt w górach Pamir na terenie Chin w Sinciangu (czasem zaliczany jest do Kunlunu). Według niektórych źródeł wysokość szczytu jest mniejsza i wynosi 7649 m. Jest trzydziestym siódmym szczytem Ziemi pod względem wysokości. Jest to jeden z najtrudniejszych do zdobycia szczytów siedmiotysięcznych. Zdobyty dotąd pięciokrotnie (ostatni raz w 2005 roku przez trzy wyprawy rosyjskie).
Kula Kangri (chin. 庫拉岡日峰 Kùlāgāngrì Fēng) – siedmiotysięcznik w paśmie Himalajów. Jest to, pod względem położenia i wysokości, szczyt dość kontrowersyjny. Obecnie powszechnie jako jego wysokość podaje się wartość 7538 m, ale jeszcze do niedawna podawano 7554 m. Także jego przynależność państwowa budzi wątpliwości. Rząd Bhutanu stanowczo twierdzi, że szczyt ten leży na granicy z Chinami. Jednakże najnowsze badania wskazują, iż Kula Kangri leży w całości na terenie Chin.
Kunlun – góry w zachodnich Chinach, trzecie pod względem wysokości na Ziemi po Himalajach i Karakorum, na północnym skraju Wyżyny Tybetańskiej, łączące Karakorum na zachodzie i Ałtyn-Tag na wschodzie. Rozciągają się na długości ok. 2500 km. Najwyższym szczytem Kunlunu jest Kongur Tagh, dla którego podawane są dwie wysokości 7719 m i 7649 m n.p.m. , jeden z najtrudniej dostępnych szczytów siedmiotysięcznych.
Labuche Kang (czasem też Lapche Kang, Lobuche Kang I lub Choksiam, chin. 拉布吉康峰 Lābùjíkāng Fēng) – szczyt w Himalajach. Leży w Tybecie, w Chinach, blisko granicy z Indiami. Jest to 75 szczyt Ziemi. Pierwszego wejścia na szczyt dokonali: Harold Earle Riddiford, F. M. Cotter i Pasang Dawa Lama 26 października 1987 r.
Liaotung – góry w Chinach, przy granicy z Koreą Północną, rozciągające się od wschodniej części prowincji Jilin, do półwyspu Liaotung. W górach tych znajduje się duża ilość świątyń buddyjskich i taoistycznych.
Minya Konka lub Gongga Shan – siedmiotysięcznik, najwyższy szczyt pasma Daxue Shan. Leży w Chinach, w prowincji Syczuan. Pod względem wysokości jest to 41. szczyt Ziemi. Jest też najbardziej wysuniętym na wschód siedmiotysięcznikiem i trzecim co do wysokości szczytem, który nie leży w Karakorum lub Himalajach. Pierwszego wejścia na szczyt dokonali w 28 października 1932 r. Terris Moore i Richard Burdsall z USA.
Molamenqing lub Phola Gangchen – siedmiotysięcznik w paśmie Himalajów. Leży w Chinach na terenie Tybetu. Należy do masywu Sziszapangmy. W zależności od źródeł wysokość szczytu waha się od 7661 do 7703 m. Przyjęcie 7661 m jako poprawnej wysokości czyni z Molamenqing 37 szczyt Ziemi. Pierwszego wejścia na szczyt dokonali w 1981 r. dwaj wspinacze z Nowej Zelandii: B. Farmer, R. Price.
Muztagata, Muztag Ata – szczyt o wysokości 7546 m n.p.m. położony w zachodnich Chinach w Górach Kaszgarskich w Pamirze (czasami zaliczany do Kunlunu). Należy do 50 najwyższych gór na Ziemi (43. miejsce). Pierwszą poważną próbę zdobycia szczytu podjął w 1894 roku szwedzki podróżnik Sven Hedin, jednak zmuszony był zawrócić z wysokości ok. 6300 m n.p.m. z powodu choroby wysokościowej. Kolejne próby zdobycia góry miały miejsce w 1900, 1904 i 1947 roku. Ostatnia z nich, w której uczestniczyli m. in.
Namcze Barwa – góra w paśmie Himalaje na terenie Tybetu. Jest dwudziestym ósmym szczytem Ziemi pod względem wysokości bezwzględnej oraz dziewiętnastym pod względem wybitności oraz najdalej na wschód położoną górą o wysokości powyżej 7600 m. Pierwszego wejścia na szczyt dokonali członkowie połączonej ekspedycji japońsko-chińskiej: Kazuo Yamamoto, Touichiro Mitani, Hiroshi Aota, Atsushi Yamamoto i Masamori Sato z Japonii oraz San Zhu, Jiau, Cirenduoji, Bianba Zaxi, Da Qimi i Da Qiong z Chin.
Nefrytowe Wrota – dawna forteca znajdująca się na północny-wschód od Dunhuangu w prowincji Gansu w Chinach, która, podobnie jak pobliska twierdza Yangguan, została wzniesiona za rządów dynastii Han w celu ochrony ważnej strategicznie drogi na zachód. Przez wiele wieków stanowiła punkt graniczny między cesarstwem chińskim a położonymi na zachodzie terenami zamieszkanymi przez koczowników. Została zbudowana na polecenie cesarza Wudi (panował w latach 141–87 p.n.e.).
Norin Kang lub Noijin Kangsang (chin. 宁金抗沙峰, Níngjīnkàngshā Fēng) – szczyt w Himalajach. Leży w Chinach, blisko granicy z Bhutanem. Jest to 105 szczyt Ziemi. Pierwszego wejścia dokonała ekspedycja chińsko-tybetańska 28 kwietnia 1986 r.
Pumori – szczyt na granicy między Nepalem a Chinami, 8 km na zachód od Mount Everest. Ze szczytu bardzo dobrze widać Kala Pattar, Everest, Lhotse i Nuptse. Pierwszego wejścia na szczyt dokonał Gerhard Lenser w 1962 r.
Skyang Kangri lub Staircase Peak – siedmiotysięcznik w paśmie Karakorum. Leży na granicy między Chinami a Pakistanem. Znajduje się ok 7 km na północny wschód od K2, drugiego co do wysokości szczytu Ziemi. Pierwszego wejścia na szczyt dokonali w 11 sierpnia 1976 r. dwaj wspinacze z Japonii: Yoshioki Fujioji i Hideki Nagata. Jest to do tej pory jedyne udane wejście.
Sziszapangma – 8013 m n.p.m. (lub 8027, 8046 w różnych źródłach), ośmiotysięcznik na terytorium Tybetu w Himalajach Wysokich, ok. 120 km na północny zachód od grupy Mount Everestu. W oznaczeniu Indyjskiej Służby Topograficznej otrzymała numer XXIII, przez wiele lat znana była pod sanskrycką nazwą Gosainthan, co oznacza Miejsce Świętych. Tybetańska nazwa Shi-sha-sbang-ma oznacza Grań nad Trawiastą Równiną. Szczyt tworzy potężny masyw, pokryty wiecznymi śniegami i lodowcami.
Tai Shan – góra położona na północ od Tai'anu w prowincji Szantung o wielkim znaczeniu dla chińskiej historii i kultury. W roku 1987 wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jej najwyższy punkt to szczyt Jadeitowy Cesarz o wysokości 1545 metrów (według chińskich władz 1532,7 m). Tai Shan zalicza się do Pięciu Świętych Gór Taoizmu. Jest kojarzona ze wschodem słońca, narodzinami, odnową, a często uważa się ją za najważniejszą z całej piątki.
Ulug Muztag (chin. 木孜塔格峰, Mùzītǎgé Fēng) – szczyt w Kunlunie, w paśmie Gór Przewalskiego na terytorium Chin, ma wysokość 6973 m n.p.m. (niektóre źródła podają 7723 m n.p.m.).
Wutai Shan – góra w Chinach, w prowincji Shanxi, na obrzeżach miasteczka Taihuai (太坏, Tàihuài), o wysokości 3 058 m n.p.m. W tradycji chińskiej zaliczana jest do czterech świętych gór buddyzmu. Zachowały się tu kompleksy świątyń buddyjskich, w 2009 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Góra ta stała się świętą górą, gdyż wierzono, że jest ona miejscem pobytu na ziemi Mandziuśriego (chiń. Wenshu 文殊).
Yangra lub Ganesh I – siedmiotysięcznik w paśmie Himalajów. Jest to 62 szczyt Ziemi. Lezy na południowy wschód od Manaslu. Pierwszego wejścia na szczyt dokonali Raymond Lambert, Claude Kogan i Eric Gauchat 24 października 1955 r.

Inne miejsca na mapie Chin
A. Brama Południkowa B. Brama Boskiej Mocy C. Zachodnia Brama Chwały D. Wschodnia Brama Chwały E. Boczne wieże F. Brama Najwyższej Harmonii G. Pawilon Najwyższej Harmonii H. Pawilon Waleczności J. Pawilon Literackiej Chwały K. Kuchnie południowe L. Pałac Niebiańskiej Czystości M. Ogród cesarski N. Pawilon Kształtowania Charakteru O. Pałac Spokojnej Długowieczności ]] Zakazane Miasto (chiń. 故宫, Gù Gōng, dosł.
Hajnan, chiń. 海南, pinyin: Hǎinán – wyspa chińska na Morzu Południowochińskim. Od 1988 prowincja chińska (Hainan Sheng) ze stolicą w mieście Haikou, w skład której wchodzi ok. 200 wysp i wysepek. Powierzchnia prowincji wynosi 34,3 tys. km², a populacja ok. 8 mln mieszkańców. Posiada status specjalnej strefy ekonomicznej. Jednym z pierwszych Europejczyków, którzy odwiedzili i opisali Hajnan, był w XVII w. polski jezuita o. Michał Boym.
Jiuzhaigou – rezerwat przyrody w północnej części chińskiej prowincji Syczuan, w 1992 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Rezerwat charakteryzuje się scenerią górską - występują tu skaliste turnie, liczne wysokogórskie jeziora, wodospady i gęste lasy. Część doliny objęta jest ochroną w ramach Parku Narodowego Jiuzhaigou. Żyje tu kilka zagrożonych gatunków zwierząt, m. in. panda wielka. Na terenie doliny żyją na stałe niewielkie społeczności Tybetańczyków.
Lushan – górzysty region w pobliżu miasta Jiujiang w prowincji Jiangxi we wschodnich Chinach, wykorzystywany pod uprawę herbaty. Najwyższym sztytem jest Hanyang Feng (汉阳峰, Hànyáng Fēng) w masywie Lu Shan o wysokości 1474 m n.p.m.. W regionie utworzono park krajobrazowy Lushan (庐山风景区, Lúshān fēngjǐng qū), który w 1996 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO ze względu na swoje znaczenie dla historii Chin.
Pomnik Bohaterów Ludu – pomnik znajdujący się na placu Niebiańskiego Spokoju w Pekinie, stanowiący narodowy monument Chińskiej Republiki Ludowej. Budowę pomnika rozpoczęto w sierpniu 1952 roku, odsłonięty oficjalnie został 1 maja 1958. Projektantami byli architekt Liang Sicheng i jego żona Lin Huiyin. Pomnik znajduje się w południowej części placu, na północ od Mauzoleum Mao Zedonga. Mierzy 37,94 metrów wysokości i waży 10 tysięcy ton. Składa się na niego około 17000 bloków marmurowych.
Rzeźby skalne w Dazu – kompleks religijnych rzeźb w powiecie Dazu, na obszarze miasta wydzielonego Chongqing w Chinach. W 1999 roku wpisano go na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Posągi i rzeźby skalne, których liczba sięga kilkudziesięciu tysięcy, pochodzą w większości z okresu między IX a XIII wiekiem n.e. , tj. z czasów dynastii Tang i Song. Łączą w sobie wpływy sztuki buddyjskiej, taoistycznej i konfucjańskiej.
Stadion Narodowy w Pekinie, znany również jako Ptasie Gniazdo – stadion olimpijski, na którym odbyły się w 2008 r. wszystkie konkurencje lekkoatletyczne oraz ceremonie otwarcia i zamknięcia Igrzysk Olimpijskich. Stadion położony jest w Parku Olimpijskim, niedaleko Pływalni olimpijskiej. W 2015 roku będzie areną lekkoatletycznych mistrzostw świata.
System irygacyjny Dujiangyan – starożytny, funkcjonujący do dziś, system budowli hydrotechnicznych na północno-zachodnim skraju Kotliny Syczuańskiej, w pobliżu miasta Dujiangyan (oznaczonego na schemacie literą E). Nazwa oznacza dosłownie „Tamę na rzece stołecznej” i odnosi się przede wszystkim do systemu. Miasto pierwotnie nazywało się Guanxian.
Wudang Shan – niewielkie pasmo górskie w chińskiej prowincji Hubei. Znajdujący się w tych górach taoistyczny średniowieczny zespół świątyń i klasztorów został wpisany w 1994 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO, pomimo zniszczeń w czasie rewolucji kulturalnej. Zespół ten stanowił przez wieki ważny ośrodek m. in. sztuk walki, konkurujący z Shaolinem. Tradycje te są kultywowane po dzień dzisiejszy.
Yiheyuan (Pałac Letni) – kompleks parkowo-pałacowy stanowiący miejsce letniego odpoczynku cesarzy chińskich z dynastii Qing, położony w Pekinie. Centralnym punktem Yiheyuanu jest Wzgórze Długowieczności (Wanshoushan, 60 m wysokości) oraz sztuczne jezioro Kunming, które zajmuje powierzchnię 2,2 km² (ok. 2/3 całego parku). Cały kompleks liczy 70 tys. m² zabudowanej przestrzeni z licznymi ogrodami, altankami, pawilonami, galeriami i klasycznymi rezydencjami (ponad 3 tys. obiektów).
Zhoukoudian – system jaskiń położony około 45 kilometrów na południowy zachód od Pekinu w Chinach. W latach 20. i 30. XX wieku natrafiono tu na szczątki człowieka pekińskiego, a także kamienne narzędzia i kości zwierzęce, liczące od 500 do 230 tysięcy lat. Znalezione eksponaty w większości zaginęły w czasie inwazji japońskiej podczas II wojny światowej. Po wojnie wznowiono prace i część znalezionych artefaktów wystawiona jest dziś w miejscowym muzeum.

Mapa świata - Chiny

Wyszukiwarka miejsc